ช่วงนี้อากาศหนาวๆเย็นๆพอสบายๆ สหายทั้งหลายก็คงขมีขมันในการฝึกซ้อมเพื่อสู้ศึกทั้งเลเว่นทูที่เชียงใหม่ในวันอาทิตย์ที่ 12 นี้และศึกเลเว่นทรีต้นเดือนหน้า ฝีมือแต่ละท่านคงจะพัฒนากันอย่างน่าดูแน่อน
ช่วงนี้ค่อนข้างเงียบ ดังนั้นเพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ มาอ่านมาฟังเรื่องธรรมมะกันสักหน่อยก็ไม่เลวนะครับ.....อย่าเพิ่งไปคิดว่าไม่เกี่ยวกับชื่อหัวข้อ เกี่ยวครับเพราะเป็นอาหารจิตของทุกๆคน นักกีฬาก็ต้องกินอาหารจิตด้วยการแข่งขันจึงจะได้ผลเต็มตามศักยภาพ
มาเริ่มกันเลยนะครับ แต่บอกก่อนว่าผมลอกมาจากหนังสือ "ปล่อยว่างอย่างเซ็น" ของคุณละอียด ศิลาน้อย....และผมเองก็เป็นคนธรรมดาๆที่มีกิเลสตัณหาเหมือนสหายทั้งหลายนั่นแหละ
เรื่องแรกคือเรื่อง...ความคับแคบแห่งจิต(มี 2 เรื่องย่อย)
เรื่องย่อยที่ 1....ชาวนาคนหนึ่งได้ขอร้องให้พระนิกายเทนไดท่องพระสูตรอวยพรอุทิศให้แก่ภรรยาของเขาที่ได้สิ้นชีวิตไปแล้ว หลังจากการสวดมนต์ได้ผ่านไปแล้วชาวนาคนนั้นก็ได้ถามขึ้นว่า " ท่านคิดว่าภรรยาของผมจะได้รับบุญกุศลจากการกระทำเช่นนี้หรือไม่ครับ?" พระรูปนั้นตอบว่า
" ไม่เพียงแต่ภรรยาของคุณเท่านั้น แต่สรรพสัตว์ทั้งหลายต่างก็ได้รับคุณประโยชน์จากการท่องพระสูตรครั้งนี้ด้วยกันทั้งสิ้น"
"ท่านว่าสรรพสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจะได้รับคุณประโยชน์ด้วย" ชาวนากล่าวสวนขึ้นและพูดต่อไปว่า"ภรรยาของผมเป็นคนอ่อนแอมาก ดังนั้นคนอื่นๆ(ผือื่น)ก็จะมาเอาเปรียบเธอ มาแย่งบุญกุศลที่เธอควรจะได้ไปเสีย ดังนั้นขอท่านได้โปรดสวดท่องพระสูตรเฉพาะเพื่อเธอเถิดครับ"
พระรูปนั้นได้อธิบายว่า มันเป็นความปรารถนาของชาวพุทธทั้งหลายที่จะอำนวยพรและปรารถนาที่จะเผื่อแผ่บุญกุศลไปให้แก่ทุกๆสรรพสัตว์อย่างถ้วนทั่ว
"นั่นเป็นคำสอนที่ดีมากครับ" ชาวนาคนนั้นกล่าวสรุป " แต่ได้โปรดยกเว้นสักครั้งเถิดครับ ผมมีเพื่อนบ้านคนหนึ่งซึ่งเป็นคนหยาบคายและชั่วร้ายต่อผมมาก ตัดเขาออกไปจากสรรพสัตว์ทั้งหลายเถอะครับ"
เอาแค่นี้ก่อน รอดูเสียงตอบรับจากสหายที่เข้ามาอ่านกันสักหน่อย ว่ายังอยากจะอ่านกันอีกเรื่องหรือเปล่า?
ถ้าไม่อยากก็จบแค่นี้นะครับ
