มาคุยกันเล่นๆ
1.ขับรถไปทำงานใช้ทางประจำเดิมๆมาหลายปี ชำนาญเส้นทางขนาดขับไปโทรไปหรือคิดอะไรต่างได้จิปาถะ ผ่านสี่แยกโดยดูสัญญาณไฟได้เป็นอัตโนมัติ
2.ต่อมาเป็นวันหยุด แต่จำเป็นขับไปทางเดียวกันนั้น เพียงแต่วันนี้ไปถึงสี่แยกจะต้องเลี้ยวไปทางขวาเพื่อไปทำะธุระ เส้นทางนี้ไม่ค่อยได้มาบ่อยๆ การขับรถก็จะระมัดระวังมากขึ้น
การขับในข้อ 1. และข้อ2. อย่างไหนจะลื่นไหลกว่ากัน?
ถ้าอยากให้การขับรถในข้อ2.ลื่นไหลเหมือนข้อ1.จะต้องทำอย่างไร?
ผมเข้าใจว่า ความชำนาญ
เป็นปัจจัยหนึ่งที่ช่วยทำให้ลื่นให้เร็ว ความชำนาญเกิดขึ้นได้ก็จากการทำบ่อยๆ
ทำด้วยจิตสำนึกแล้วมันจะส่งต่อลงไปในจิตใต้สำนึก บ่อยๆมากๆเข้า ก็ทำได้โดยไม่ต้องใช้จิตสำนึก(จิตใต้สำนึกทำแทนซึ่งจะทำได้ลื่น/เร็วกว่าด้วย)...ทางพระก็สอนเกี่ยวกับการเข้าญาณว่า เมื่อฝึกเข้าญาณได้แล้ว
ต้องฝึกบ่อยๆเพื่อให้เกิดวสีหรือความชำนาญ ก็จะเข้าญาณได้เร็วมากขึ้น
ผมเข้าเอาเองว่า การยิงไอพีก็เหมือนกันคือเมื่อได้เบสิคมาแล้ว ต้องขยันซ้อม/แข่งบ่อย ๆเพื่อเอาประสบการณ์ลงไปสู่จิตใต้สำนึก ให้เกิดวสีหรือความชำนาญ แล้วมันก็จะค่อยๆลื่น/เร็วไปได้เอง
เพื่อให้เป็นรูปธรรม ...ดูสองคนนี้ซ้ำอีกที ยิงเป้าชุดเดียวกัน
ผมเข้าใจว่า คนแรกยังเอาประสบการณ์ลงสู่จิตใต้สำนึกได้น้อย(เพราะอยู่คลาส บี) จะยิงด้วยจิตสำนึกเสียมากกว่า
ใช้จิตสำนึกจับศูนย์/เหนี่ยว/วาดเป้า... ก็ดูแกจ้องศูนย์ซิครับ
แต่คนนี้อยู่คลาส จีเอ็ม ประสบการในจิตใต้สำนึกบานเลย จึงมีวสีมีความชำนาญสูงมาก ดูลีลาการยิงซิครับ
ผมว่าแกยิงโดยใช้จิตใต้สำนึกมองศูนย์/เหนี่ยว/วาดเป้า
ผิดถูกอย่างไรไม่รู้ ผมเข้าใจแบบนี้จริงๆ และเชื่อว่าถ้าคนแรกฝึกฝนบ่อยๆต่อไป วันหนึ่งก็จะทำได้เหมือนคนที่สองนั่นแหละ
