ปกติไม่ค่อยเข้าโรงหนังครับ นานๆได้ดูที (แฟนบังคับ
)
แต่ทุกครั้งที่เคยเข้าก็ปกติดีครับ มีเสียงคุยกันนิดหน่อย โทรศัพท์บ้าง ก็ช่างมันครับ
ผมว่าชีวิตคนมันมีอะไรให้คิดมากแล้ว อะไรปล่อยวางได้ ก็ปล่อยไป
คนแต่ละคนการอบรมเลี้ยงดูก็ไม่เหมือนกัน (เรียก EQ ไม่เท่ากัน ก็คงได้มั้ง)
หรือไม่บางพวกก็ชอบใช้กำลัง มากับพวกกับเพื่อนหลายๆคน ก็ยิ่งฮึกเหิม
พวกนี้ผมเห็นมามากแล้ว จากสังคมทั่วๆไป ช่างมันครับ ถ้ามันไปเจอคนประเภทเดียวกัน ก็ฆ่ากันตายไปเอง
เรายังมีอะไรให้ทำอีกเยอะครับ ปืนมี มีดมีก็เก็บไว้ใช้ในเวลาที่จำเป็นครับ แค่เจอสุนัขบ้าในโรงหนัง พอหนังจบก็แยกย้ายกันไป
ผมบอกอย่างนี้บางคนก็คงไม่เห็นด้วยหรอก คิดว่าถ้านิ่งเฉย ถ้าไม่มีใครพูดก็เหมือนกลัวมัน ปล่อยให้มันเกะกะระรานชาวบ้าน
อันนี้ก็แล้วแต่ว่าใคร อยากสร้างความยุ่งยากให้ตัวเอง ก็ไม่ว่ากันครับ แต่ว่าคนแบบนี้มีเยอะครับ
ที่กล่าวมาไม่ใช่ว่า จะไม่ตอบโต้อะไรเลยนะครับ คนเราความอดทนก็มีขีดจำกัด
แต่เลี่ยงได้ก็เลี่ยง อภัยได้ก็อภัย ทำได้ก็ทำ นะครับ
ลืมตอบเลย... เรื่องแพะ แบะๆๆ
ผมคิดว่าอะไรที่เราไม่ได้ทำ ก็ไม่ต้องยอมรับ ไม่ต้องสนใจ คนอื่นจะคิดยังไงก็ช่างครับ
ในโรงหนัง ไม่มีใครรู้จักใครหรอกครับ พอหนังจบ ก็กลับบ้านใครบ้านมัน
** ขอแก้ไขข้อความอีกนิด เปลี่ยนจากคำว่า สุนัขจรจัด เป็นสุนัขบ้า
น่าจะเหมาะกว่า... (สุนัขจรจัดน่าสงสาร และส่วนใหญ่จะเชื่อง
)
โพลล์
