เมื่อมีปืน แล้วต้องรู้จักคำว่า ป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมาย

[Ro@d - รักในหลวง]

ขออนุญาตยืมกระทู้เรียนถามเพิ่มเติมนะครับ ไม่แน่ใจว่าถ้าเกิดกรณีแบบนี้ขึ้นจะเป็นการป้องกัน (ทรัพย์สิน) โดยสมควรแก่เหตุหรือป่าวครับ
เช้าวันหนึ่งจำเลยได้เดินจ่ายตลาดอยู่ทางด้านท้ายตลาด แล้วผู้ตายได้วิ่งราวโดยกระชากสร้อยคอทองคำของจำเลยที่สวมอยู่ สร้อยคอขาดติดมือผู้ตายไป แล้วผู้ตายได้วิ่งหนี จำเลยวิ่งตามแล้วร้องบอกให้หยุดเอาสร้อยคืนมาไม่งั้นจะยิง แต่ผู้ตายไม่ยอมหยุดและวิ่งหนีต่อไปพร้อมกับเอาสร้อยคอทองคำของจำเลยติดมือไปด้วย จำเลยเห็นดังนั้นจึงใช้ปืนขนาด 9 มม. ( กระสุนหัวรู ) ยิงไปทางผู้ตายหมายจะให้โดนขาล้มลง โดยมิได้มีเจตนาฆ่าให้ถึงแก่ความตาย แต่กระสุนพราดเป้าไปเข้ากลางหลังผู้ตาย กระสุนฝังในปอดผู้ตาย เป็นเหตุให้ถึงแก่ความตายในที่สุด
ไม่ทราบว่ากรณีนี้ถ้าให้ท่านผู้เชี่ยวชาญ และหมอความทั้งหลาย วิเคราะห์ ดูแล้วน่าจะเป็นการป้องกันทรัพย์สินโดยชอบธรรม และสมควรแก่เหตุหรือป่าวครับ (อันนี้พูดถึงป้องกันทรัพย์สิน ไม่เกี่ยวกับป้องกันชีวิตนะครับ)

ปล. ภาษากฎหมายไม่ค่อยคล่อง เนื่องจากไม่ได้จบกฎหมาย กรุณาชี้แนะด้วยครับ

 เมื่อ จขกท . ที่ถาม ถามมาว่าเขามีเจตนายิงแค่ให้โดนขา ไม่ได้มีเจตนาฆ่าให้ตาย
จึงจำเป็นต้องใช้หลักกฎหมายอธิบายทางทฤษฎีไปตามนั้นครับ ..

มิได้มีเจตนา .. หาทางให้แก้คดีกันแต่อย่างใด...

ตามที่ถาม
เป็นความผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา ..
จำเลยจะให้การไปอย่างไร นั้นเป็นการต่อสู้คดี ย่อมให้การได้ทั้งนั้น ครับ..

"ถามมาว่าเขามีเจตนายิงแค่ให้โดนขา ไม่ได้มีเจตนาฆ่าให้ตาย"  ฟังไม่ขึ้นครับ

การต่อสู้คดี ก็ต้อง สู้ตาม ๖๘  .. แต่ตามความเห็นผม   
มันกระทำเกินกว่าเหตุ. ไม่เข้าป้องกันตัว .. อาวุธปืนต้องถูกริบ   

แต่เรื่องนี้จะเป็นประโยชน์.. ต้องให้เข้า ตาม ป.อาญา ๖๙  เท่านั้น ครับ. 

[sigsax]

 .. 

การเป็นนักศึกษากฎหมาย  ยังไม่ใช่นักกฎหมาย.. อาจมองไม่ชัดในบางข้อเท็จจริง 
ที่จะต้องใช้มุมมอง อย่างการวินิจฉัยของศาล..
:
.[/color]


[/quote]

 ขอบคุณครับท่าน Ro@d  ผมเองก็เป็นนักกฎหมายเหมือนท่าน
แต่ก็ยังศึกษากฎหมายเรื่อยไปไม่มีวันจบเลยครับ

บางเรื่องมีคำพิพากษาศาลฎีกาตัดสินไปแล้ว  ก็สามารถนำมาอ้างอิงได้
แต่บางเรื่องที่เพื่อนสมาชิกสงสัย  ยังไม่มีคำพิพากษาศาล  .. ก็เลยไม่อาจเอามาอ้างอิงได้

และคงลงรายละเอียดเป็นแค่ความเห็น ...โดยใช้หลักทฤษฎีตามกฎหมายที่เล่าเรียนมา
เข้าไปปรับใช้.

.. เอาเป็นว่า ..ต่อไปนี้เรื่องใดที่เพื่อนสมาชิกสงสัย ไถ่ถามมา  หากยังไม่มีแนวคำพิพากษาศาลฎีกา
หรือตัวบทกฎหมายเขียนตีความไว้แล้วชัดแจ้ง ........ผมขอไม่แสดงความเห็นแล้วกันครับ ..

เพื่อไม่ให้เกิดความสับสนและอาจจะเห็นต่างกัน  ในทางกฎหมายต่อไป ..........

[Ro@d - รักในหลวง]

เราไม่อาจรู้ได้แตกฉาน. ทุกเรื่อง.. แต่เราก็อาจค้นหาได้ทุกเรื่อง.
เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ .. ส่วนใหญ่แล้ว ที่เราไม่รู้นั้น  ก็เพราะยังค้นหาฎีกา ไม่เจอ.

เมื่อค้นเจอ ให้ดูที่ข้อเท็จจริงว่าใกล้เคียงหรือไม่  คัดมาแปะทั้งหมด 
แต่ยังไม่ต้องให้ความเห็นลงไปเจือในเนื้อหา นั้น อีก.
ให้ผู้ที่สงสัยนั้นอ่านเอาเอง.. เพราะมีคำวินิจฉัยในข้อเท็จจริง
และข้อกฎหมาย อย่างชัดเจนแล้ว. .     

แต่ที่คุณ sigsax.. นำคำพิพากษาศาลฎีกา มารวบรวมไว้. น่าจะครอบคลุม
เป็นประโยชน์ อย่างมากแล้ว ครับ. ..อาจต้องให้คนที่สงสัยถาม กลับไปตามอ่าน เอาอีกที่. 

[นาจา™รักในหลวง]

เราไม่อาจรู้ได้แตกฉาน. ทุกเรื่อง.. แต่เราก็อาจค้นหาได้ทุกเรื่อง.
เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ .. ส่วนใหญ่แล้ว ที่เราไม่รู้นั้น  ก็เพราะยังค้นหาฎีกา ไม่เจอ.

เมื่อค้นเจอ ให้ดูที่ข้อเท็จจริงว่าใกล้เคียงหรือไม่  คัดมาแปะทั้งหมด 
แต่ยังไม่ต้องให้ความเห็นลงไปเจือในเนื้อหา นั้น อีก.
ให้ผู้ที่สงสัยนั้นอ่านเอาเอง.. เพราะมีคำวินิจฉัยในข้อเท็จจริง
และข้อกฎหมาย อย่างชัดเจนแล้ว. .     

แต่ที่คุณ sigsax.. นำคำพิพากษาศาลฎีกา มารวบรวมไว้. น่าจะครอบคลุม
เป็นประโยชน์ อย่างมากแล้ว ครับ. ..อาจต้องให้คนที่สงสัยถาม กลับไปตามอ่าน เอาอีกที่. 

 

[coda]

...เห็นด้วยกับการศึกษาจากตัวบทและคำพิพากษาฎีกา  ความเห็นนอกเหนือจากนั้น  ผู้นำไปใช้ปฏิบัติต้องระมัดระวัง เพราะสภาพการณ์และเงื่อนไขอาจไม่ตรงกับความเห็น  ซ้ำร้ายความเห็นนั้นอาจต่างแนวจากคำพิพากษาฎีกา  ด้วยเหตุนี้ผู้ให้ความเห็นต้องใช้ความระมัดระวังอย่างยิ่งครับ 

[sigsax]

เรียนเพื่อนสมาชิกเวปอวป. ทุกคนครับ .......

ขอชี้แจงว่า .. ในประเด็น .. มีคนร้ายวิ่งราวทรัพย์/ลักทรัพย์ / ชิงทรัพย์ ของเราไป
แล้ววิ่งหลบหนี .. เราวิ่งไล่ตามติด  .. เราสมควรจะใช้อาวุธหยุดยั้งคนร้ายหรือไม่

.. ตามที่อ่านมา ..ขอเรียนว่าความเห็นผม .. เป็นแค่ความเห็นในเชิงกฎหมายเท่านั้น ..
ซึ่งตามที่ได้สืบค้น ..คำพิพากษาฎีกาปัจจุบันนี้ ..จะออกมาในแนวนี้ครับ ..คือ

คำพิพากษาฎีกาปัจจุบันที่เดินตามกันมาตลอด .. จะออกไปในทางว่า ..
ถ้าคนร้ายที่เอาทรัพย์ไป.. วิ่งหนี  .. เจ้าทรัพย์วิ่งไล่ตาม  หากคนร้ายไม่มีอาวุธใดๆ
หรือไม่แสดงกริยาจะทำร้ายเจ้าทรัพย์ .. หากเจ้าทรัพย์ใช้อาวุธ มีด/ปืน เข้าทำร้าย
จะเกินกว่าเหตุตาม ป.อาญา มาตรา ๖๙ หมด ..

คำพิพากษาฎีกาที่  ๑๙๐๘ / ๒๔๙๔  คนร้ายขึ้นเรื่อนลักทรัพย์ได้แล้ววิ่งหนีไป
เจ้าทรัพย์วิ่งไล่ไปทันแล้วใช้มีดแทงคนร้าย ๑ ที คนร้ายตาย  ศาลฎีกาตัดสินว่า
เจ้าทรัพย์แทงคนร้ายในเวลากระชั้นชิดที่วิ่งไล่กันมา  ถือว่าไม่มีเจตนาฆ่า
เพราะเเทงเพียงทีเดียว . คงมีความผิดฐานทำร้ายร่างกายผู้อื่นเป็นเหตุให้ถึงแก่ความตาย ..
เป็นการป้องกันทรัพย์เกินสมควรแก่เหตุ .

คำพิพากษาฎีกาที่ ๑๓๔๓ / ๒๔๙๕ ยิงผู้ร้ายขณะกำลังวิ่งหนีและพาเอาห่อของไปด้วย
โดยผู้ร้ายมิได้กระทำอะไรแก่ตน  . เป็นการป้องกันแต่เกินสมควรแก่เหตุ.

คำพิพากษาฎีกาที่ ๗๘๒ / ๒๕๒๐  ผู้เสียหายกับพวกเข้าไปลักแตงในไร่ของจำเลย
ในเวลากลางคืน   จำเลยใช้อาวุธปืน .๒๒ ยิงผู้เสียหายขณะที่ผู้เสียหายกับพวกวิ่งหนี
ถูกที่หลังกระสุนฝังใน  การที่จำเลยยิงผู้เสียหายโดยเหตุผู้เสียหายลักแตง ๒ - ๓ ใบ
ราคาเล็กน้อย  กระสุนถูกที่หน้าอกอวัยวะสำคัญ  ย่อมเล็งเห็นได้ว่ามีเจตนาฆ่าจึงเป็นการกระทำ
ที่เกินกว่ากรณีแห่งการจำต้องกระทำเพื่อป้องกัน  จำเลยจึงมีความผิดฐานพยายามฆ่าผู้เสียหาย
เพื่อป้องกันสิทธิของตนเกินสมควรแก่เหตุ

คำพิพากษาฎีกาที่ ๖๘๓ / ๒๕๑๔  การที่จำเลยวิ่งไล่ตามผู้เสียหายออกไปนอกบ้าน
โดยจำเลยสำคัญผิดว่าผู้เสียหายเป็นคนร้ายที่เข้าไปลักทรัพย์ที่ใต้ถุนเรือนของจำเลย
เป็นการกระทำเพื่อป้องกันสิทธิในทรัพย์ของตน  แต่เมื่อจำเลยวิ่งไล่ไปทันผู้เสียหาย
แล้วใช้อาวุธมีดแทงผู้เสียหายถูกที่หลัง ๔ แผล  ที่ข้อศอก ๑ แผล โดยไม่ปรากฎว่า
ผู้เสียหายมีอาวุธหรือแสดงอาการขัดขืนต่อสู้  เช่นนี้ การกระทำของจำเลยเป็นการกระทำเกินกว่า
กรณีแห่งการจำต้องกระทำเพื่อป้องกันตาม ป. อาญา มาตรา ๖๙ ..

..แต่ถ้า คนร้ายมีอาวุธติดตัวมาด้วย .. หรือแสดงกริยาหันมาจะทำร้ายเจ้าทรัพย์ ..
ก็มีคำพิพากษาฎีกาว่าเป็นป้องกันพอแก่เหตุได้เช่น
คำพิพากษาฎีกาที่ 943/2508 คนร้ายจูงกระบือไปจากใต้ถุนเรื่อนจำเลย..
เมื่อเวลา 24 น. จำเลยร้องถาม  คนร้ายหันปืนมาทางจำเลย  จำเลยจึงยิง
ปืนไป ๒ นัด คนร้ายตาย จำเลยเคยถูกลักกระบือมาแล้ว ๑ ครั้งและหมู่บ้านนั้น
มีการลักกระบือกันเสมอ   ดังนี้ การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ ไม่มีความผิด ..

***ดังนั้น .. ถ้าจะเอาหลักที่ชัวร์ ไว้ก่อนในตอนนี้ก็ต้องไม่ยิงคนร้ายมือเปล่าขณะเขาวิ่งหลบหนี
โดยอาจจะหาวิธี/หนทาง . สกัดกั้นหรือหยุดยั้งเป็นวิธีอื่น .. 
เว้นแต่ . คนร้ายหันมามีอาวุธ.. จะเล่นงานเรา .......เท่านั้น ***

ฉะนั้น .. ต้องวิเคราะห์ดูให้ดีก่อนตัดสินใจ ...หากเจอเหตุการณ์คนร้ายวิ่งพาทรัพย์เราไปหลบหนี
แล้วเรากำลังวิ่งตาม .........
 

[ธำรง]

ขอบคุณคุณsigsaxที่ยกประเด็นการป้องกันทรัพย์ขึ้นมา....เป็นประเด็นข้อคิด...

คำพิพากษาฎีกาเรื่องลักษณะนี้มีอยู่มาก และผลคำตัดสินจะแปรเปลี่ยนเกี่ยวพันกับข้อเท็จจริงที่ศาลพิเคราะห์ได้
ซึ่งประเด็นสำคัญมักจะเป็นที่"เจตนา"ของผู้กระทำ

ในสังคมอารยะ................ทรัพย์ใดก็มีค่าน้อยกว่าชีวิต....แม้เป็นชีวิตคนร้ายที่มาลักทรัพย์เรา.........
ศีลข้อ๑ปาณา....ก็มาก่อนข้อ๒อทินนา..............
 
ผมจึงเลือกที่จะไม่ยิงคนเพื่อป้องกันทรัพย์เป็นอันขาด........แต่จะใช้ปืนเพื่อป้องกันชีวิตเท่านั้น 

[DK Thara]

ฎีกาที่ท่าน sigsax ยกมาให้สมาชิกได้ศึกษานั้นเป็นประโยชน์มากเลยครับ

ผมขอแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติมนะครับ เนื่องจากผมไม่ได้เป็นนักกฎหมาย และไม่มีความเชี่ยวชาญทางด้านกฎหมายเลยแม้แต่น้อย รวมถึงภาษากฎหมายก็ดูจะไม่สระสะรวย จึงไม่ขอวิเคราะห์ในเชิงกฎหมาย แต่จะขอเสนอความคิดเห็นในเชิงวิเคราะห์แบบวิศวกรคนหนึ่ง ที่ทำงานด้านการวิเคราะห์มานาน  ด้วยความเคารพทั้งสองท่าน ทั้งท่าน sigsax และท่าน Ro@d นะครับ

ถ้าจะมองในมุมมองของความผิดชอบ ชั่ว/ดี  ผมเห็นด้วยกับท่าน sigsax ครับ หากเหตุการณ์ที่ว่ามานี้ ทำให้ผู้ร้ายที่วิ่งราวชิงสร้อยถึงแก่ความตาย ด้วยเหตุที่เจ้าทุกข์ (ซึ้งกลายเป็นจำเลยหลังจากใช้ปืนยิงผู้ร้ายชิงสร้อยเสียชิวิต) จำเป็นต้องปองกันทรัพย์สินของตน เพราะหากไม่กระทำแล้วคนร้ายก็จะชิงทรัพย์สินไปได้แบบต่อหน้า ต่อตา ถือว่าละเลยการปฏิบัติหน้าที่ในการป้องกันทรัพย์สินของตนเอง
กรณีนี้ เจ้าทุกข์ได้ทรัพย์สินคืน คนร้ายตายไม่มีโอกาสไปก่อเหตุ สร้างความเดือดร้อนให้กับคนอื่นได้อีก

แต่ถ้าจะมองในมุมมองของ กฎแห่งกรรมแล้ว หลักของท่าน Ro@d ก็ไม่ผิด เพราะผู้ก่อกรรมไว้ต้องได้รับผมแห่งกรรมนั้น เมื่อผู้ร้ายชิงทรัพย์ก็จำจะต้องได้รับผลกรรมที่ทำไป คือต้องตายด้วยปืนของเจ้าทุกข์ ส่วนเจ้าทุกข์ (ซึ้งกลายเป็นจำเลยหลังจากใช้ปืนยิงผู้ร้ายเสียชีวิต) ก็ต้องได้รับผลกรรมหลังจากที่ไปยิงผู้ร้ายตายเช่นกัน อันนี้ไม่คำนึงถึงเรื่องป้องกันทรัพย์สินของตนก่อนนะครับ
ในกรณีนี้น่าจะแบ่งเป็นสองส่วน คือ
1. ถ้าเจ้าทุกข์ไม่ยิงเพื่อป้องกันทรัพย์สินของตนเองแล้ว คนร้ายก็จะรอดและได้ทรัพย์สินไป หลังจากนั้นก็ก่อเหตุร้ายซ้ำๆ อีก หรืออาจจะกลับตัวกลับใจเป็นคนดี ก็เข้ากับคำสอนที่ว่า “เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร”
2. ถ้าเจ้าทุกข์ยิงแล้วเป็นเหตุให้ผู้ร้ายเสียชีวิต คนร้ายก็รับผลแห่งกรรม คือตายที่กระทำชั่ว ส่วนเจ้าทุกข์ก็ต้องติดคุกด้วยผลแห่งกรรมที่ตัวเองได้กระทำลงไปเช่นกัน อันนี้เข้าข่าย “กฎแห่งกรรม”

อีกมุมมองหนึ่งสำหรับนักปกครอง อันนี้ต้องอยู่ในดุลพินิจของศาลท่านแล้วละครับ มิอาจมีผู้ใดไปก้าวล่วงได้ครับ
หากท่านใดมีกรณีตัวอย่างคล้ายๆ กันเพิ่มเติม ก็ Post เป็น Information ไว้ก็จะเป็นประโยชน์กับสมาชิกในคราวต่อๆ ไปครับ

[Ro@d - รักในหลวง]

กระทู้นี้.. เกี่ยวกับกฎหมาย..อาจมีคลาดเคลื่อนไปบ้าง..
ค่อยเติมให้กัน..

.........
และต้องขออภัยด้วย ครับ. นักกฎหมายเราอยู่กันอย่างพี่น้อง.. 
ท่านใดจะวิจารณ์ นักกฎหมายท่านใด เกี่ยวกับความเห็นในข้อกฎหมาย นั้น . .. 
ถ้าไม่มีพื้นความรู้ ทางด้านกฎหมาย.. โปรดหลีกเลี่ยงครับ. . 

[sigsax]

กระทู้นี้.. เกี่ยวกับกฎหมาย..อาจมีคลาดเคลื่อนไปบ้าง.. ค่อยเติมให้กัน.ได้
แต่ถ้ารู้ว่าให้ความเห็นที่ผิดไปจากหลักกฎหมาย .. ควรไปแก้ไขให้ถูกต้อง. ด้วยครับ.

นักกฎหมายไม่เลือกใช้คำว่ามุมมองเพื่อเลี่ยงความรับผิดชอบ..
เมื่อไปให้ปรึกษาที่คลาดเคลื่อน

สำหรับผม.. ถ้ามีเวลาพอ ในกระทู้นี้.. จะกลับไปตรวจแก้ไข
ในส่วนความเห็นที่คลาดเคลื่อนของผมเอง

และต้องขออภัยด้วย ครับ. นักกฎหมายเราอยู่กันอย่างพี่น้อง.. 
ท่านใดจะวิจารณ์ นักกฎหมายท่านใด เกี่ยวกับความเห็นในข้อกฎหมาย นั้น . .. 
ถ้าไม่มีพื้นความรู้ ทางด้านกฎหมาย.. โปรดหลีกเลี่ยงครับ. . 

 ผมขออนุญาตชี้แจงท่าน Ro@d และเพื่อนสมาชิกนะครับว่า ........
ตามความเห็นผมที่ลงไว้นั้น .......ท่านสมาชิกอย่าพึงยึดถือเป็นแบบอย่าง ...ว่ากระทำได้ตามนั้น
เพราะไม่ใช่แนวคำพิพากษาศาลฎีกา ......ที่เอามาเป็นบรรทัดฐานได้ ...
เป็นเพียงความเห็นส่วนตัวในเชิงกฎหมายเท่านั้น ...ซึ่งอาจผิดพลาดไปก็ได้
หากมีคดีเคสอย่างที่ถามมานั้นขึ้นสู่ศาลและเป็นที่สุด...แล้วค่อยเอาคำพิพากษาในคดีอย่างนั้นมาเป็นบรรทัดฐาน .......

ตอนนี้ขณะนี้ ...ควรปฏิบัติและทำตามแนวคำพิพากษาศาลฎีกาที่เอามาลงไว้ให้ดู
หากมีเคสอย่างอื่นเกิดขึ้นไม่ตรงกัน  แต่ใกล้เคียงกัน อาจต่างกันนิดหน่อย
ท่านต้องใช้วิจารณญาณในการตัดสินใจให้ดี ........เพราะอาจพลาดไปได้ ...

ที่ถูกต้องยึดแนวฎีกาไว้เป็นดีที่สุดครับ ... แล้วไปปรับใช้ให้พอแก่เหตุกันเอาเอง ...

[ป้อมทอง พรานชุมไพร]

ขอบคุณคุณsigsaxที่ยกประเด็นการป้องกันทรัพย์ขึ้นมา....เป็นประเด็นข้อคิด...

คำพิพากษาฎีกาเรื่องลักษณะนี้มีอยู่มาก และผลคำตัดสินจะแปรเปลี่ยนเกี่ยวพันกับข้อเท็จจริงที่ศาลพิเคราะห์ได้
ซึ่งประเด็นสำคัญมักจะเป็นที่"เจตนา"ของผู้กระทำ

ในสังคมอารยะ................ทรัพย์ใดก็มีค่าน้อยกว่าชีวิต....แม้เป็นชีวิตคนร้ายที่มาลักทรัพย์เรา.........
ศีลข้อ๑ปาณา....ก็มาก่อนข้อ๒อทินนา..............
 
ผมจึงเลือกที่จะไม่ยิงคนเพื่อป้องกันทรัพย์เป็นอันขาด........แต่จะใช้ปืนเพื่อป้องกันชีวิตเท่านั้น 

ผมเห็นด้วยกับพี่ธำรงครับ..........ชีวิต  ต่อ  ชีวิต   พอสมควรกัน

ชีวิตต่อทรัพย์   เกินไปบ้างแต่ก็อยู่ในดุลยพินิจของศาลที่จะลงโทษ

[Ro@d - รักในหลวง]

 ผมขออนุญาตชี้แจงท่าน Ro@d และเพื่อนสมาชิกนะครับว่า ........
ตามความเห็นผมที่ลงไว้นั้น .......ท่านสมาชิกอย่าพึงยึดถือเป็นแบบอย่าง ...ว่ากระทำได้ตามนั้น
เพราะไม่ใช่แนวคำพิพากษาศาลฎีกา ......ที่เอามาเป็นบรรทัดฐานได้ ...
เป็นเพียงความเห็นส่วนตัวในเชิงกฎหมายเท่านั้น ...ซึ่งอาจผิดพลาดไปก็ได้
หากมีคดีเคสอย่างที่ถามมานั้นขึ้นสู่ศาลและเป็นที่สุด...แล้วค่อยเอาคำพิพากษาในคดีอย่างนั้นมาเป็นบรรทัดฐาน .......

ตอนนี้ขณะนี้ ...ควรปฏิบัติและทำตามแนวคำพิพากษาศาลฎีกาที่เอามาลงไว้ให้ดู
หากมีเคสอย่างอื่นเกิดขึ้นไม่ตรงกัน  แต่ใกล้เคียงกัน อาจต่างกันนิดหน่อย
ท่านต้องใช้วิจารณญาณในการตัดสินใจให้ดี ........เพราะอาจพลาดไปได้ ...

ที่ถูกต้องยึดแนวฎีกาไว้เป็นดีที่สุดครับ ... แล้วไปปรับใช้ให้พอแก่เหตุกันเอาเอง ...

ขอบคุณมากครับ ท่าน sigsax.. 

[sigsax]

เอาคำพิพากษาศาลฎีกามาฝากกัน ..

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๖๔๙๐ / ๒๕๔๘  แม้ขณะเกิดเหตุผู้ตายจะเข้าไปในบริเวณ
บ่อปลากัดของจำเลย เพื่อลักปลากัด  ซึ่งถ้าจำเลยพบเห็นเข้า
ย่อมมีสิทธิทำร้ายผู้ตายที่พอสมควรแก่เหตุเพื่อป้องกันทรัพย์สินของจำเลยได้
แต่กระแสไฟฟ้าที่จำเลยปล่อยผ่านเส้นลวดที่ล้อมรอบบ่อปลากัดย่อมเป็นอันตรายร้ายแรงโดยสภาพ
ซึ่งสามารถทำให้ผู้อื่นถึงแก่ความตายได้  ส่วนทรัพย์สินของจำเลยเป็นเพียงปลากัด
มูลค่าไม่มาก   การปล่อยกระแสไฟฟ้าเข้าเส้นลวดกับการป้องกันทรัพย์สินของจำเลยย่อม
ไม่เป็นสัดส่วนกัน   การกระทำของจำเลยจึงเป็นการป้องกันสิทธิของตนที่เกินสมควรกว่าเหตุ
ตาม ปอ. มาตรา ๖๙  จำเลยจึงมีความผิดฐานมิได้เจตนาฆ่าแต่ทำร้ายผู้ตายจนเป็นเหตุให้ผู้ตาย
ถึงแก่ความตาย ตาม ปอ. มาตรา ๒๙๐ วรรคแรก ประกอบมาตรา ๖๙ ...

[DK Thara]

ขอแสดงความขอบคุณท่าน sigsax และท่าน Ro@d เป็นอย่างสูงครับ ที่ได้กรุณาเข้ามาถกข้อกฎหมายกัน ทำให้ได้รับความรู้และได้รับความกระจ่างมากขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยครับ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ท่าน sigsax ยกมาให้อ่านเป็นความรู้ที่น่าสนใจมากเลยครับ และจะคอยติดตามอ่านจากหลายๆ กระทู้เพื่อหาความรู้ไปเรื่อยๆ โดยเฉพาะใน web นี้ เพราะเท่าที่ติดตามอ่านๆ มา หลายๆ ท่านที่กรุณาเข้ามาชี้แนะล้วนแล้วแต่เป็นผู้มีความรู้ความสามารถชั้นครูเยอะมาก ต่างก็ให้คำชี้แนะที่เป็น Positive แทบทั้งสิ้น ขอแสดงความขอบคุณอีกครั้งครับ

[countrypolice]

ฎ.555/2530 ผู้ตายบุกรุกเข้าไปฉุดคร่าบุตรสาวจำเลยถึงในบ้านของจำเลยเมื่อจำเลยซึ่งเป็นมารดาเข้าขัดขวางห้ามปรามกลับถูกผู้ตายทำร้ายจนล้มลงแล้วผู้ตายจะพาบุตรสาวของจำเลยออกจากบ้านไป การที่จำเลยใช้อาวุธปืนยิงผู้ตายในเวลาฉุกละหุกกะทันหัน เป็นเหตุให้ผู้ตายถึงแก่ความตาย โดยจำเลยกระทำไปเพื่อช่วยเหลือบุตรของตนให้พ้นภยันตรายที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้า และภยันตรายนั้นยังเกิดขึ้นอยู่ ไม่มีทางเลือกที่จะป้องกันด้วยวิธีการอื่น การกระทำของจำเลยจึงเป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมาย