ภาพนี้สุดยอดค่ะ (หน้า 10 )

[MadFroG]

ญาติ..............ข้างเก้าอี้ครับพี่ 

[carrera]

เรื่องแรกขี้แตกขี้แตนเลยครับ  

[Narin CZ]

  อิ อิ อิ...

[harusame]

เดือนสิงหาคมปีที่แล้ว ก่อนหวยออกไม่กี่วันไปทำทัวร์ที่ดำเนินฯ มา มีเรื่องสนุก จะเล่าสู่กันฟัง
เรื่องก็มีอยู่ว่า เมื่อไปถึงตลาดน้ำ อธิบาย และปล่อยลูกทัวร์ ตามอัธยาศัย
ก็มานั่งคุยกะเพื่อน คุย ๆ กันไปมา เพื่อนมันเกิดเมื่อยขยับตัว แล้วเหลือบไปเห็นคุณลุงซึ่ง
เป็นลูกทัวร์ของเขาเอง
พวกก็หันมาทำหน้าแปลก ๆ แล้วพูดว่า
ซัง “คุณลุงแขกของเราปล่อยให้น้องชายออกมากินลมชมวิว ทั้งดุนเลยว่ะ”
โอ๋ (งง ค่ะ ยังไม่เก็ท) “อะไรนะ แขกซังทำไมหรอ”
ซัง “คุณลุงน่ะซิ ปล่อยน้องชายออกมาทั้งดุนเลย”
โอ๋ “หา”
พอดีมีไกด์ผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาแจมด้วย
ซัง “พี่ ช่วยไปบอกแขกหนูหน่อยสิ น่ะมันโผล่มาชมวิวทั้งดุนเลย หนูเป็นผู้หญิงไม่กล้าไป
บอกน่ะ อายว่ะ”
พี่เขาก็เดินไปสะกิดบอกคุณลุง คุณลุงก็จัดการปิดหน้าต่าง
พี่ไกด์ชายก็เดินกลับมาพร้อมเสียงหัวเราะ
ไกด์ชาย “มันโผล่มาทั้งดุนเลยว่ะ”
โอ๋ “แล้วมันไม่รู้สึกเย็นวาบ ๆ เลยหรืองัย ถึงไม่รู้ตัว”
ซัง “เออ นั่นดิ ออกมาทั้งดุนยังงี้ มันต้องเลข 1”
ไกด์ชาย “อืม ๆ 2 ลูกติดกัน ก็ 8”
โอ๋ “กร๊ากกกก ตีเป็นหวยเลยเหรอะ อืม คุณลุงอายุเท่าไหร่นะ”
ซัง “68 มั๊ง”
โอ๋ “งั้นเพิ่มเลข 6 ไปอีกตัว”


หมายเหตุ : เพื่อนรายงานว่า งวดวันที่ 16 สิงหาคม 2549 ออก 86


อีกเรื่อง เป็นเรื่องที่ต่อเนื่องกัน (รึป่าวนะ)
สืบเนื่องมาจาก สุมหัวกันนินทาลูกทัวร์ เลยเล่าเรื่องนี้ให้กับไกด์อีกคนฟังหลังจากนั้นไม่กี่วัน
พี่คนหนึ่งฟังจบก็ว่า
เคยเจอเรื่องคล้าย ๆ อย่างนี้อยู่ครั้งหนึ่งนานแล้ว ทำทัวร์สามี-ภรรยาคู่หนึ่ง ซื้อทัวร์ไปพัทยา
พอไปถึงชายหาดก็นั่ง speed boat แวะที่โป๊ะเล่นร่มก่อน ฝ่ายสามีก็ขอไปเปลี่ยนกางเกงก่อน
ผมก็ว่ามันจะเปลี่ยนทำไม ก็สวมขาสั้นอยู่แล้ว พอมันออกมามันก็ยังนุ่งกางเกงตัวเดิมอยู่ เลยถามไปว่า
“อ้าวไหนว่าเปลี่ยนกางเกง ก็นี่ตัวเมื่อกี้ไม่ใช่หรอ”
“อ้อ ฉันถอดกางเกงในออกน่ะ เดี๋ยวเปียกไม่มีเปลี่ยน”
ลักษณะกางเกงที่เขาใส่เป็นกางเกงขาสั้นประมาณเข่า ขากว้างหลวม ๆ เป็นเอวยางยืด คงจะนึกภาพออกนะ
พอสวมอุปกรณ์เล่นร่ม มันก็รัดไข่ (ใครที่เคยเล่นคงจะนึกภาพออก) พอเรือลากไป ตัวลอยขึ้น
ไปข้างบน ‘น้องห้อยน้องโหน’ ก็โหนต่องแต่งให้เห็นกันจะ ๆ
ไกด์พูดพร้อม ๆ กับชี้ไปที่ ลูกทัวร์ชาย “คุณนาย ดูสามีคุณสิ ถ่ายรูปไว้เป็นระลึกซะหน่อยก็ดีนะ”
คุณนาย ทำท่าอาย ที่สามีทำขายหน้า แต่เธอก็กดชัตเตอร์ไปหลายครั้งอยู่ 

[aniki]

นึกภาพออกเลย

[harusame]

วันนี้เป็นวันที่รู้สึกซาบซึ้งถึงความรักของผู้เป็นแม่ที่มีต่อลูก ที่มิได้มีแต่เพียงมนุษย์เท่านั้นที่จะห่วงใยลูกของตน แม้แต่สัตว์เดรัจฉานอย่างนก ก็ยังรู้สึกห่วงใยลูกน้อย เมื่อพลัดพราก

เช้าวันนี้ เปิดประตูบ้านออกมาที่โรงรถ ก็พบกระป๋องน้ำวางอยู่ใกล้ ๆ ประตูบ้าน เมื่อชะโงกหน้าไปดู ก็พบกับลูกนกกางเขน ที่กำลังอิดโรย หันมามองด้วยแววตาที่น่าสงสาร ไม่มีเสียงร้อง ไม่มีการขยับตัว มีแต่หัวของมันที่หันไปมา ด้วยความหวาดระแวง และหวาดกลัว ท่าทางคงจะหมดแรง หรือได้รับบาดเจ็บ

สังเกตเห็นมีนกกางเขน 2 ตัวมาบินวน และเกาะอยู่ในบริเวณใกล้ ซึ่งเป็นสิ่งที่ผิดปกติ เพราะปกติ นกจะไม่เข้ามาลึกจนใกล้ประตูเข้าบ้านอย่างนี้
จึงนำข้าวสวยมาป้อนให้ แต่มันไม่ยอดเปิดปากเลยสักนิด และยังมีท่าทางหวาดระแวงอยู่ จึงวางข้าวสวยไว้ในถังน้ำ แล้วแผ่เมตตาให้ พร้อมพูดปลอบไปว่า “ไม่ต้องกลัวนะ รักษาตัวให้แข็งแรง กินข้าวซะ จะได้มีแรงบินกลับรัง ไปหาพ่อ แม่ได้”

ดูท่าทางของลูกนกจะคลายความหวาดกลัวลง จึงได้เข้าบ้านไป แล้วคอยสังเกต ดูอยู่ภายในบ้านผ่านหน้าต่าง ก็เห็นนกกางเขนทั้ง 2 เฝ้าวนเวียนอยู่ พร้อมกับส่งเสียงร้อง คิดว่านกทั้ง 2 นี้คงจะเป็นพ่อ-แม่ของลูกนก ที่พลัดรังตัวนี้แน่ ๆ  ครู่ใหญ่ ๆ ก็ได้ยินเสียงของนกที่ผิดแผกไป จึงรอจังหวะที่นกทั้ง 2 บินออกไป ก็ออกไปดูลูกนก ปรากฏว่าข้าวที่วางไว้หายไปหมดแล้ว และดูลูกนกจะแข็งแรงขึ้น ส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้วทีเดียว สักพักนกกางเขน 1 ใน 2 ตัวก็บินมาใกล้ ๆ พร้อมกับส่งเสียงขู่ ด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน

จึงเข้าบ้านไปนำน้ำ และข้าวสวยมาเพิ่มให้อีก แล้วเข้าบ้านไป จากนั้นก็มาแอบดูจากในบ้านเป็นระยะ ๆ ปรากฏว่า เจ้าลูกนกกระโดดขึ้นมาเกาะที่ขอบถังน้ำ พอเปิดประตูออกไป เจ้านกน้อย ก็พยายามที่จะบิน แต่มันยังปีกอ่อนอยู่ ยังบินไม่ได้ ทำได้เพียงกระพือปีก ในที่สุดมันก็ตกลงไปนอกกระป๋องน้ำ จึงจับมันเข้ามาในกระป๋อง แต่มันไม่ยอมให้จับ กลับกระโดดหนี พอเอื้อมไปจับมาได้ มันก็ส่งเสียงร้องอีก จึงลูบหัวแล้วพูดกับมันว่า “ไม่ต้องกลัวนะ อยู่ที่นี่ก่อน กินข้าวซะ ให้แข็งแรงบินได้แล้วค่อยไป” มันจึงเงียบ แล้วทิ้งมันไว้
สักพักใหญ่ ๆ ไปดูอีกครั้ง มันหายไปแล้ว ก้มหาในบริเวณรอบ ๆ ก็ไม่เจอ ก้มดูใต้ท้องรถก็ไม่เจอ ได้แต่นึกคิดว่า “ขอให้กลับรังได้อย่างปลอดภัย”

ใจยังนึกเป็นห่วงอยู่ เพราะมีแมวจรตัวแสบอยู่ กลัวว่าจะโดนแมวตัวแสบตะปบตายไปซะก่อน ก็เลยเดินดูที่สนาม ก็เห็นเจ้าลูกนกกระโดดเหยง ๆ อยู่ โดยมีพ่อ-แม่ นกคอยดู และส่งเสียงเรียกหากันอยู่ห่าง ๆ ลูกนกกระโดดไปจนถึงกอกล้วยที่อยู่ติดรั้วบ้าน มันพยายามที่จะบินขึ้นรั้ว แต่บินไม่ขึ้น

น้องชายมาเห็นเข้า จึงคุยกันว่าน่าจะเลี้ยงไว้จนกว่ามันจะบินได้ น้องชายจึงไปนำกรงมาก กระดาษหนังสือพิมพ์รองไว้ที่พี้นกรง แล้วจับลูกนกมาไว้ในกรง แล้วเอาน้ำมาวางไว้ให้ พร้อมกับเมล็ดทานตะวันบด แล้วขึ้นบ้านไป

พักใหญ่ ๆ ก็มาแอบดูที่หน้าต่าง ภาพที่เห็น คือ แม่นำคาบหนอนตัวใหญ่มาเกาะที่กรง กำลังจะป้อนหนอนให้ลูกนก แต่แม่นกตกใจ ที่เห็นเราเดินมาจึงบินหนีไป ยังไม่ทันป้อนหนอนนั้นให้กับลูก เล่าให้แม่ฟัง แม่เลยบอกให้เอากรงนกไปวางไว้ใต้ต้นแก้ว จะได้ห่างคน แม่นกจะได้ป้อนอาหารให้ลูก ได้ง่าย ๆ ก็ย้ายกรงไป แล้วคอยเฝ้าสังเกตจากภายในบ้าน จุดที่วางกรงใหม่นี้ สามารถเฝ้าสังเกตการณ์ได้ง่าย โดยที่ไม่รบกวนนก สิ่งที่เห็นคือ พ่อ-แม่ นกเฝ้าวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ กรงตลอดเวลา ส่วนลูกนกนั้นส่งเสียงร้องตลอดเวลาเช่นกัน
ทุกครั้งที่เดินออกไปดูลูกนกใกล้ ๆ แม่นกจะบินมาใกล้  ๆ และส่งเสียงร้องอย่างดุดันทุกครั้ง

จึงทำการย้ายกรงอีกครั้งไปยังจุดที่ห่างจากตัวบ้านออกไปอีก

แม่นก และลูกนกก็ยังคงส่งเสียงร้องหากันจนมืดค่ำ ได้เวลาที่นกควรกลับเข้ารังแล้ว แต่แม่นกยังไม่กลับ ยังคงวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ ลูกนก และส่งเสียงร้อง แต่เสียงร้องของแม่นกเปลี่ยนไป

ตอนนี้มืดสนิทแล้ว ทั้งแม่นก และลูกนกเงียบเสียงกันไปหมดแล้ว ถ้าพรุ่งนี้เช้าลูกนกยังคงอยู่ปลอดภัยดี ไม่โดนเจ้าแมวตัวแสบตะครุบไป หรือไม่โดนงู (ซึ่งไม่น่าจะมี) ขโมยไปเป็นอาหารเสียก่อน จะถ่ายรูปมาให้ดูกันค่ะ

แม่ก็พูดแต่ว่า “สงสารแม่นก มันคงจะเป็นห่วงลูกมัน มืดค่ำแล้วจะไม่ยอมกลับรัง”

เดี๋ยวจะไปแอบดูว่าลูกเป็นอย่างไรบ้าง พรุ่งนี้จะมาเล่าต่อ

[harusame]

ตื่นเช้ามาก็เห็นแม่นกกางเขนมาหาลูกแต่เช้า และวนเวียนอยู่รอบ ๆ กรงของลูกนก ทั้งวัน สาย ๆ แดดส่องไปที่กรง ก็ขยับกรงหลบแดดให้ เห็นว่าลูกนกพยายามจะบิน เลยเปิดกรงให้ออกมาบิน ปรากฏว่ายังบินไม่ได้ ได้แต่กระพือปีกร่อนลงมาจากโต๊ะที่วางกรง พอลงถึงพื้นสนามก็กระโดดหยอง ๆ แต่เจ้าลูกนกก็กระพือปีก พยายามบิน มันบินขึ้นมาได้แค่ฟุตเดียวเท่านั้นเอง ส่วนพ่อ และแม่นกนั้น ยังคงวนเวียนอยู่รอบบริเวณที่ลูกนกอยู่ตลอดเวลา
สังเกตดูอยู่ครู่หนึ่ง เห็นแล้วว่าลูกนกยังคงบินไม่ได้ จึงนำกลับเข้ากรง และนำข้าวสวยมาให้
คอยเฝ้าสังเกตดูจากภายในบ้านตลอดเป็นระยะ ๆ ก็เห็นแม่นก วนเวียนอยู่ใกล้ ๆ ตลอด
ตอนเย็นแดดร่มลมตก ก็จัดการปล่อยลูกนกให้ออกมาเดินเล่น และหัดบินนอกกรง โกละหลเล็กน้อย เนื่องจากลูกนก กระโดดไปอยู่ในดงต้นธรรมรักษา แม่นก ก็พยายามลงมาหาลูก แต่ลงไม่ได้ เพราะติดกอต้นธรรมรักษา เห็นแล้วก็สงสาร พยายามใช้ไม้ค่อย ๆ ไล่ให้ลูกนกออกมาข้างนอก แต่มันกลัวกระโดดหนีจนไปติดมุมรั้วบ้าน มันก็ซุกตัวไม่ขยับเขยื้อนตัวเลย ใช้ไม้เขี่ยเบา  ๆ อยู่เป็นนาน กว่าที่จะให้มันออกมาได้ พอออกมาได้ ไล่จับอยู่ครู่ใหญ่ ๆ  ในที่สุดก็จับได้ นำไปปล่อยไว้ที่ดงกล้วย เพราะพื้นที่โล่งกว่า แม่นกสามารถลงมาหาได้ง่ายกว่า ลูกนกกระโดด ไปมา จนกระทั่งไปจนมุมที่มุมรั้วบ้านอีกครั้ง แต่เป็นมุมด้านตรงข้ามกับกอธรรมรักษา คราวนี้แม่นกร่อนลงมาหาลูกนกได้สะดวก เพราะเป็นที่โล่ง มีเพียงดงกระเพราะเตี้ย  ๆ อยู่เท่านั้น ก็เลยนั่งสังเกตอยู่ห่างประมาณ 1 ชั้วโมงได้ ก็ได้เห็นภาพประทับใจ คือ พ่อ และ แม่นก พลัดกันเอาอาหารมาป้อนให้ลูกนก
เสียงร้องของพ่อ – แม่นกก็ไม่ดุดันเหมือนเมื่อวานแล้ว
พอถึงเวลาอันควร ก็จัดการจับลูกนกกลับเข้ากรง แล้วก็เข้าบ้านมาสังเกตการณ์ในบ้านต่อ แม่นกก็ยังไม่ยอมไปไหน ยังคงวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ กรงนั่นเอง และได้เห็นแม่นกมายืนอยู่ที่กรง ยื่นปากเข้าไปในกรง คงจะป้อนอาหารให้ลูก จนถึงขณะนี้แม่นกก็ยังไม่กลับรังเลย

ลูกนก


แม่นกวนเวียนอยู่รอบ ๆ กรงตลอดทั้งวัน

[harusame]

มีช่างไม้สูงอายุคนหนึ่งต้องการจะเกษียณตัวเอง ก็เลยบอกความต้องการดังกล่าวกับนายจ้าง เกี่ยวความต้องการที่จะเกษียณและใช้ชีวิตที่หรูหรากับภรรยา ซึ่งช่างไม้ก็บอกว่าเขาอาจจะเสียดายค่าจ้างที่จะได้รับ
แต่เขาก็ต้องการที่จะเกษียณ นายจ้างก็บ่นเสียดายที่จะต้องสูญเสียช่างฝีมือดีไป แต่ก็ได้ขอร้องให้ช่างคนนี้ช่วยสร้างบ้านให้อีกสัก 1 หลัง ช่างไม้ผู้นั้นก็ตอบตกลง
 
ครั้นพอบ้านสร้างเสร็จก็พบว่า มันไม่ใช่งานที่เป็นฝีมือของช่างคนนี้เลยแม้แต่น้อย งานที่ออกมาก็เป็นงานแค่เปลือกนอก (จอมปลอม) วัตถุดิบที่ใช้ก็ด้อยคุณภาพ มันช่างเป็นการจบชีวิตช่างฝีมือดีที่ไม่สวยหรูเลย และเมื่อนายจ้างสำรวจงานชิ้นนี้ของช่างผู้นี้ นายจ้างก็ได้ยื่นกุญแจให้แล้วบอกกับช่างไม้ว่า "นี่คือบ้านของคุณ .......ผมขอมอบให้คุณเป็นของขวัญ"
 
เมื่อช่างไม้ได้ยินเช่นนั้น ถึงกับตกใจและอุทานกับตัวเองว่า น่าละอายจริงๆ ถ้าเขารู้สักนิดว่ากำลังสร้างบ้านของตัวเองอยู่ เขาก็คงตั้งใจสร้างให้ดีกว่านี้
 
ข้อคิดสะกิดใจ เช่นเดียวกับพวกเราที่กำลังสร้างชีวิตของตัวเราเอง ด้วยการสั่งสมสิ่งต่างๆ วันละ เล็ก วันละน้อย และบ่อยครั้งที่เราไม่ได้ใช้ความพยายามอย่างที่สุด ในการสรรค์สร้างชีวิตของตนเอง และเมื่อวันๆ หนึ่งมาถึง เราก็จะตระหนักว่า เราต้องใช้ชีวิตอยู่กับทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเป็นผู้สร้างขึ้นมาทั้งหมด และเมื่อถึงวันนั้น เรามักจะพูดเสมอว่าถ้าเราสามารถกลับไปได้ เราจะทำทุกอย่างให้ดีขึ้น แต่ความจริงหาได้เป็นเช่นนั้นไม่ ..... เพราะพวกเราทุกคนก็คือช่างไม้ ในทุกๆ วัน พวกเรากำลังตอกตะปู
ปูกระดาน หรือแม้แต่กำลังเลือกกำแพงให้กับชีวิตตัวเอง ดังคำพูดที่ว่า "ชีวิตก็คือสิ่งที่เราสร้างด้วยตัวเราเอง" ทัศนคติ และ ทางเลือกต่างๆ ที่พวกเราได้เลือกกันในวันนี้ ก็เสมือนกับการสร้าง "บ้าน" (ชีวิต) ที่เราจะต้องอยู่กับมันให้กับตัวเอง ....... ดังนั้นจงสร้างบ้านด้วยความฉลาด
 
"จงทำงานเหมือนกับว่าเราไม่ต้องการเงินทอง
จงรักราวกับว่าเราไม่เคยเจ็บ
จงเต้น (ร่าเริง) ราวกับว่าไม่มีใครจ้องมองอยู่"

[mETEr]

ชอบครับ

[big single]

อ่านแล้วอยากกลับบ้านจัง...

[coda]

...ดีครับ คุณวุ้นเส้น 

[จอยฮันเตอร์]

ถ้าจ้าง ซีคอนส์ เสียแต่แรกก็หมดเรื่อง

[supreme]

เห็นนกกางเขนแล้วนึกถึงตอนเด็กๆ  จะได้ยินเสียงร้องที่น่าประทับใจมาก  มันเหมือนกับกำลังร้องเพลงให้ฟัง  เพราะมันมีหลายตัวโน๊ต  มีช่วงนึง โชคดีเจอนกกางเขนที่มีท้องส้มๆด้วย แม้ว่าจะมีตัวเดียว  แต่ก็เจอกันบ่อยๆ  เลยทำให้มันดูสวยกว่ากางเขนอื่นๆ

แต่ตอนนี้เช้ากับเย็น  เจอแต่เจ้านกกระจอกเต็มต้นมะม่วงเลย  เวลาเจ้าพวกนี้คุยกันที    มันทำให้อยากเอาปืน BBไปลองซักแม๊กจริงๆ  เฮ้อ...สัพเพ สัพตา..

[harusame]

 

ที่บ้่านมีนกเยอะค่ะ ทั้งกางเขน กระจอก นกเขา นกเอี้ยง ฯลฯ ยิ่งหน้ามะม่วงออก สารพัดนกมาร้องเพลงให้ฟัง
อ้อ.... มีกระรอกอีกหนึ่งฝูงที่มาอาศัยอยู่ ตอนนี้เจ้ากระรอกก็ป้วนเปี้ยนอยู่แถว ๆ ต้นกล้วยค่ะ เพราะมะม่วงหมดแล้ว 

[Narin CZ]

อ่านแล้วรู้สึกดีมากครับ....ทั้งคนและก็นก....ผมซะอีกจิตใจดำมืด...มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ข่าวไข้หวัดนกกำลังระบาด ที่บ้านของผมมีนกกระจิบนกกระจอกแยะเลยครับ และไอ้ความที่กลัวว่านกจะเป็นพาหนะนำโรคมาติดเด็กๆที่บ้านก็เลยเอาปืนอัดลมมายิงนกตายประมาณ 6-7 ตัว แล้วเช้าวันหนึ่งเปิดประตูบ้านออกมาที่โรงรถเห็นลูกนกตกมาตาย....อึ้งครับ...ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่เคยยิงนกแถวๆบ้านอีกเลย...