พี่บุญขอมา

[boon]

ความลับถูกเปิดเผย

คุณจอยครับ แบบนี้เขาเรียก ความลับแตก

[coda]

...นี่ครับแย้

[จอยฮันเตอร์]

ความลับถูกเปิดเผย

คุณจอยครับ แบบนี้เขาเรียก ความลับแตก

ต้องเรียกว่าทั้งเผยทั้งแตก

[boon]

ผมเคยกินแต่จิ้งเหลน และตัวบึ้ง (ตัวคล้ายๆแมงมุม)ตอนเด็กๆพ่อเคยปิ้งให้กิน แต่จำรสไม่ค่อยได้แล้ว

[จอยฮันเตอร์]

แต่ละท้องถิ่นทำกินไม่เหมือนกัน ผมเคยเห็นทางอิสาน เขามาเผาแล้วขูดหนังออกแล้วเอามาลาบ แต่ที่บ้านผมเขาลอกหนังออก แล้วมาขั้วเผ็ดครับ รสชาดสุดยอมครับ ที่เขาพูดกันว่าเอาไก่มาแลกก็ไม่ยอม เป็นเรื่องจริงครับ

[จอยฮันเตอร์]

จริงๆแล้วเรื่องซุกซนในสมัยเด็กมันมีเยอะ แต่พอมานั่งเรียบเรียงเป็นตัวอักษร นี้มันก็ยากเหมือนกันไม่เหมือนนั่งกินเหล้า  แล้วคุยกันไปอย่างที่เคยนั่งกับเพื่อน  ไม่เคยเจอกันร่วม 20 ปี  แล้วมานั่งเล่าย้อนหลังกันขำกันกลิ้งครับ  บางเรื่องก็เคยเล่าให้ฟังซึ่งอยู่ใน ชื่อใต้ร่มเย็น ถ้าพูดไปแล้วเรื่องมัน วกๆวนๆอยู่แถวๆปัตตานี นี้แหละครับ  สมัยนั้นการเที่ยวป่า หรือการออกนอกเมือง  จะเป็นเรื่องที่อันตรายพอสมควร ใครจะเที่ยวป่า  ต้องรู้จักเจ้าของพื้นที่พอสมควร อย่างเช่นวันนี้เราอยากจะเข้าป่าไปเที่ยว เราต้องไปหากำนันผู้ใหญ่บ้านที่เรารู้จัก ว่าวันนี้จะมีพวกในป่าลงมาจากเขาหรือเปล่า ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นการลงมาหาเสบียง  ทางที่ดีเลี่ยงอย่าเจอดีกว่า  แต่ก็เคยมีอยู่ครั้งหนึ่งที่เลี่ยงไม่ได้  ตอนนั้นยังไม่มีคำสั่งปิดป่า  ผมได้กลับไปเที่ยวบ้านช่วงปิดเทอม  มีพี่ที่เคยเที่ยวป่าด้วยกันทำงานอยู่ป่าไม้ ได้ชวนไปตอกไม้ที่อำเภอ เบตง ซึ่งสมัยนั้นจะมีกลุ่มผู้ก่อการร้ายอยู่ 2 กลุ่ม ขจก. (ขบวนการโจรก่อการร้าย) จคม. (ขบวนการโจรจีนคอมมูนิตส์) มีพื้นที่ยึดครองอยู่ในบริเวณนี้  ตอนนั้นเราจะขึ้นไปตีตราไม้กันโดยไปเช้าเย็นกลับ  ก็นั่งรถโฟลร์วินไป  แต่ก็นึกเอะใจว่าไปกัน 4 คน มันเอาข้าวสารไปทำไมตั้งกระสอบ มีผักสดและอาหารกระปํอง  คนนำทางคงเห็นว่าเราสงสัย  ก็เลยขยายความว่า ทางที่เราจะผ่านต้อง พื้นที่ของ  จคม. เราต้องเสียค่าธรรมเนียม  ไม่นั้นขึ้นได้  เอาละซิครับตานี้เหงื่อเริ่มผุดขึ้นมาอัตโนมัติ  แต่คนนำทางก็รับประกันว่าไม่มีอันตรายอะไร เพียงแต่อย่าจ้องหน้าเขาแล้ว  พอถึงตอนนี้เรามาถึงจุดที่เขาจะต้องเอาของลง  เผลอ เป็ป เดียวมาล้อมเต็มรถ เขาก็คุยกันอยู่สักพักเราก็หันไปเห็น ทหารป่าหญิงครับ ทั้งขาวทั้งสวยพูดได้เลยครับขาวสวย หมวย แท้ๆ แต่มายอมแพ้ตอนที่น้อง หมวย ยกเข่งผักคนเดียวเดินขึ้นเขา ตัวปลิวไปเลย  ชั่วเวลาเพียงครู่เดียวเกลี้ยงทั้งคัน  ผมยังหันไปถามครับว่าถ้าเป็น ขจก. จะทำงัย แกบอกว่าวิ่งครับแล้วแกก็ยิ้ม  บอกว่าล้อเล่น  เพราะบริเวณนี้เป็นถิ่นยึดครองถิ่นใครถิ่นมันครับ  ไม่กล้าข้ามเขตกันแต่ถ้าเกิดหลง  มาจะเอ๋กันก็มีการยิงกันแล้วก็ถอยไม่มีการไล่ล่า  แต่ผมก็ได้ฟังจากพี่ที่เขาเป็น ตชด. ว่าบางครั้งก็มีการแกล้งกันโดยต่าง ฝ่ายต่างให้ข่าวกันและกัน แต่ส่วนใหญ่ ขจก. จะโดน ตชด. ซุ่มโจมตีเสียเป็นส่วนใหญ่  ซึ่งช่วงนั้นถ้าจำไม่ผิดทางประเทศไทยเราเริ่มมีโครงการให้ ผู้ก่อการร้ายที่กลับใจเข้ายอมมอบตัว ตอนนั้นรู้สึกว่าจะเป็น จคม.ที่กลับใจเสียเป็นส่วนใหญ่  ยอมมอบตัว ทางรัฐบาลไทย จึงตั้งเป็นชุมชนขึ้นมา และเปลี่ยนแปลงเป็นสถานที่ท่องเที่ยว   ชื่ออุโมงค์ปิยะมิตร เชื่อหรือไม่ครับภูเขาลูกใหญ่อาเฮียแกขุดเสียพรุนเลยครับ  มีห้องประชุม โรงพยาบาล ความยาวของอุโมงค์ประมาณ 1 กิโลเมตร แต่ก่อนเคยมีทางออก 9 ทาง แต่ปัจจุบันเหลือเพียง 6 ทางเท่านั้น และหากเดินสำรวจตลอดอุโมงค์จะพบเห็นร่องรอยของการดำเนินชีวิตที่ยังคงหลงเหลือ รวมทั้งห้องบัญชาการรบ ซึ่งจุคนได้ถึง 200 คน

[muk]

ขอบคุณพี่จอยครับ..............ได้ความรู้หลากหลายดีครับ

[Ninja 19 + รักในหลวง +]

............. ...ชอบอ่านครับ  มาได้เรื่อยๆ...

[>>Casanovy<<]

พูดถึงเรื่องแย้ ทางใต้ จะมีมากครับ อีกอย่างชาวมุสลิมเขาจะไม่กินของพวกนี้จึงทำมีเหลือเฟือ แต่ละตัวใหญ่ๆลูกๆตะกวดเลยแหละครับ

อืมม... แล้ว " แย้ " หน้าตาเป็นไงคะ.. ไม่เคยเห็นค่ะ.. ได้ยินแต่ชื่อเสียงทำนองว่า  หน้าตายังกะแย้.. คิดไม่ออก

[จอยฮันเตอร์]

พูดถึงเรื่องแย้ ทางใต้ จะมีมากครับ อีกอย่างชาวมุสลิมเขาจะไม่กินของพวกนี้จึงทำมีเหลือเฟือ แต่ละตัวใหญ่ๆลูกๆตะกวดเลยแหละครับ

อืมม... แล้ว " แย้ " หน้าตาเป็นไงคะ.. ไม่เคยเห็นค่ะ.. ได้ยินแต่ชื่อเสียงทำนองว่า หน้าตายังกะแย้.. คิดไม่ออก

ภาพข้างบนงัยครับ

[จอยฮันเตอร์]

ผมเคยจำได้ว่ามีเพื่อนๆในเวปเคยถามว่า ใครเคยอยู่ในเหตุการณ์ ขณะเกิดการยิงกันขึ้น เหตุการณ์
นั้นเกิดขึ้นยังติดตาอยู่จนถึงทุกวันนี้  ขณะเป็นเวลาประมาณ   สามทุ่มถึงสี่ทุ่ม  เป็นร้านอาหารที่พวกเราเคยไปเที่ยวกันประจำ  สมัยนั้นเริ่มหัดกินเหล้าเป็นใหม่ๆ  100 บาท จะได้เหล้า 1 แบน น้ำแข็งโซดา 1 ชุด กับแกล้ม 1 จาน  ร้านอาหารนี้จะอยู่ทางไป  มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ปัตตานี ชื่อร้านไม่อยากจะบอก แต่ไม่เป็นไรปิดไปแล้ว ชื่อร้านแม่ม่าย พวกที่ไปเที่ยวไม่มีอะไรมากครับไปนั่งดูนักร้องกัน  จะเป็นนิสัยหรือความเคยชินก็ว่าได้  เพราะถ้าอยู่เมืองนี้ต้องพร้อมเสมอ (พร้อมวิ่งนะครับ)  เพราะเหตุการณ์มักเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา  ผมไม่ชอบนั่งหันหลังให้มุมมืด  จึงนั่งหน้าเข้าหารั้ว มีโต๊ะขั้นระหว่างรั้วกับโต๊ะผม สองโต๊ะ คือโต๊ะผมอยู่ที่สาม พอสักครู่จะมีคนมานั่งชิดรั้ว มาคนเดียว  อีกสักประมาณ 5 นาที ก็มีคนมานั่งโต๊ะที่ 2 กั้นกลาง เขามานั่งสั่งเบียร์หนึ่งขวดแต่ไม่ได้ดื่มคล้ายๆกับว่าคงมาชี้เป้า คนที่นั่งริมรั้ว ตอนนั้นผมก็ยังไม่สงสัย  พอสักครู่เห็นอะไรดำๆสอดมาทางรั้ว จ๊ะเอ๋เลยครับปืน แต่ตอนนั้นคิดไม่ทันแล้วครับ เปรี้ยงแรกคาดว่ากระสุนคงถูกขวดเบียร์ แตกกระจายความรู้สึกเป็นเศษขวดกระเด็นถูกหน้านิดหน่อย (ยิงไม่แม่นเลย) จังหวะนี้แหละครับที่รู้สึกตัวว่ายิงกันแล้ว เลยทิ้งตัวหมอบกับพื้น  ขณะนั้นนึกออกว่ามีเพื่อนมาด้วยเลยคว้าตัว เพื่อนลงมาหมอบด้วย จังหวะนั้นนัดที่สองเริ่มดังอีก ผมจึงเลยหันไปมองทางต้นเสียง ปรากฏว่านัดนี้ได้ผลครับ แรงประทะทำให้เป้าหมายถูกกระแทกกับโต๊ะแล้วล่วงมานอนมองหน้าจ๊ะเอ๋กับผม ซึ่งสีหน้าตอนนั้นคล้ายๆกับว่ายัง งงอยู่  ช่วงนั้นผมไม่ทราบเลยครับว่าเวลามันผ่านไปกี่นาที  แต่จากประสพการณ์ ผมยังหมอบอยู่ไม่กล้าวิ่ง กลัวมียิงตามหรือหยอดอะไรมาอีก พอรู้สึกว่ามันเงียบดีแล้วเลยยกหน้าขึ้นมาดู ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนเดินเข้าในร้านตอนเขาเลิกแล้ว ไม่ต้องลังเลเลยครับตอนนี้วิ่งลูกเดียว พอไปถึงหน้าร้านเจอเพื่อนตัวแสบ มันยังแซวผมหาวิ่งตามมันไม่ทัน ผมก็เลยตอบไปว่า(ขอใช้ภาษาเพื่อความเหมาะสมของเรื่อง) ดีที่กูดึงมึงลงมาถ้ามีนัดที่สามกูว่าน่าจะเป็นมึงแล้วก็ตบหัวมันหนึ่งที่ ผมต้องอธิบายให้มันฟังตรงโต๊ะที่เรานั่งเป็นวิถีกระสุนพอดี  เพราะตอนนั้นเขานั่งหันหลังเลยไม่ทราบ  พอสักพักตำรวจมาซึ่งตอนนั้นไม่มีใครกล้าเข้าไป พอตำรวจเข้าเราก็เข้าตาม ปรากฏว่าคาที่ครับ สักครู่ญาติๆเขามากันเต็มไปหมด  เพื่อนเขาเล่าให้ฟังว่า  ช่วงประมาณ 1 ทุ่ม ชายคนนี้ได้ไปเที่ยวซ่องแล้วมีเรื่องกับชายกลุ่มหนึ่ง แล้วก็ได้เลิกรากันไป   ตำรวจจึงคิดว่าน่าจะเป็นกลุ่มชายกลุ่มนั้น  ตามมาล้างแค้น  เที่ยวหน้าฝ่าระเบิดต่อครับ
 

[Ninja 19 + รักในหลวง +]

.......... ..มีต่อ ฝ่าดงระเบิด อีกหรือครับพี่........   จริงๆตอน ป6 . ผมก็อยู่ในเหตุการณ์ ยิงกินเหมือนกัน คือ คนเมามาซื้อเหล้าในร้าน แล้วขอติดเงินไว้ก่อน  แต่เจ้าของไม่ยอม คนเมาเลยงัดลูกโม่ .38 สาดใส่ซะหมด 6 นัด...ส่วนผลไม่บอก ....ฮิๆๆๆ   แต่บอกได้เพียงว่าผมอยู่ห่างด้านหลัง คนยิงแค 3-4 เมตร กำลังนั้งเล่นอยู่กับลูกเจ้าของร้านครับ...

[coda]

.......... ..มีต่อ ฝ่าดงระเบิด อีกหรือครับพี่........   จริงๆตอน ป6 . ผมก็อยู่ในเหตุการณ์ ยิงกินเหมือนกัน คือ คนเมามาซื้อเหล้าในร้าน แล้วขอติดเงินไว้ก่อน  แต่เจ้าของไม่ยอม คนเมาเลยงัดลูกโม่ .38 สาดใส่ซะหมด 6 นัด...ส่วนผลไม่บอก ....ฮิๆๆๆ   แต่บอกได้เพียงว่าผมอยู่ห่างด้านหลัง คนยิงแค 3-4 เมตร กำลังนั้งเล่นอยู่กับลูกเจ้าของร้านครับ...

...โชคดีครับที่อยู่หลังคนยิง ไม่ได้อยู่หลังคนถูกยิง 

[จอยฮันเตอร์]

สมัยก่อนการไปดูหนังสักเรื่อง  อาจจะถือเป็นได้ว่าเป็นเรื่องผจญภัยเรื่องหนึ่งครับ  สมัยนั้นจะเข้าไปดูหนัง ต้องเลือกทำเลดีๆ อย่างเช่นถ้าเป็นโรงหนังชั้นเดียว  ต้องนั่งหลังสุด  ถ้าเป็นโรงหนัง 2 ชั้น ต้องนั่งชั้น 2 ถึงจะปลอดภัย   ก่อนจะนั่งต้องเอามือล้วงเก้าอี้ก่อนครับ  ว่ามีเชือกผูกใว้กับอะไรหรือเปล่า  ช่วงนั้นจะมีอยู่สามแบบครับ  คือ หนึ่งใช้แบบง่ายแบบลูกทุ่งเลยครับคือขว้างลงมาแบบดื้อๆเลยครับ  วิธีที่สอง  เริ่มใช้เวลาหน่อย  จะใช้เทปพันระเบิดกับขาเก้าอี้แล้วใช้เชือกผูกกับสลัก  พอใครมาดึงเก้าอี้ลงระเบิดก็ทำงาน  วิธีที่สาม เป็นแบบแสวงเครื่อง แบบตั้งเวลาปลุกแล้วระเบิด  บางครั้งยังเคยวิ่งเพราะนาฬิกาปลุกในหนังมันดัง  แล้วไม่รู้ใครอุตริร้องว่าระเบิด แค่นั้นแหละครับ  พรึบเดียวอยู่หน้าโรงหนัง  พอไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็กลับมาดูใหม่  ช่วงนั้นลุงผมเป็นตำรวจพลาธิการ  ชื่อดาบเปลี่ยน ถามตำรวจในปัตตานีรู้จักหมด  มีหน้าที่กู้ระเบิดทุกชนิดที่พบเห็น  สมัยนั้นกู้ง่ายไม่ซับซ้อนเหมือนสมัยนี้  พอมีเหตุวางระเบิดตำรวจจะมารับลุงแกที่บ้าน  ถ้ามาเจอแกสภาพแบบได้ที่แล้วคือ หนึ่งแบนกระดกสองที ตำรวจจะยิ้มเพราะไม่ต้องรอแกบิ้วอารมฌ์ก่อน ความที่ลุงแกเป็นคนกู้ระเบิดเป็นคนเดียวของจังหวัด  ขณะนั้นยศผู้กำกับยังไม่อยากยุ่งเลย  เผลอๆแกโยนระเบิดให้ผู้กำกับกู้เองยังเคยมี  พอมาถึงจุดนี้คงทราบนะครับว่าทำไมผมถึงป้วนเปี้ยนอยู่แถวโรงหนัง หลานลุงเปลี่ยนดูฟรี มีอยู่ครั้งหนึ่งจำได้ติดปากเลยครับ (มันเข้าใจมาวาง) ชื่อเรื่องยุทธการยึดเมือง รู้สึกจะเกี่ยวกับเรื่อง ปฎิวัติ แล้วเป็นเรื่องแรกที่เริ่มใช้เสียงเซอร์ราวด์ รอบทิศทาง ตามบทหนังมีการยึดเมืองมีการถล่มกันด้วยรถถัง เสียงดังกระหึ่มมาก มีอยู่ฉากหนึ่งที่พระเอกของเรื่อง  ออกมาถล่มฝ่ายปฎิวัติ นั้นคือรถถัง  พอยิงได้ตูมสองตูมเท่านั้นแหละครับ ผมยังว่าระบบเซอร์ราวด์ มันมีควันด้วยหรือวะ เพราะตอนนั้นเรานั่งดูชั้นสองจึงไม่รู้ว่าชั้นล่าง มันเกิดอะไรขึ้น จึงเดินลงไปก้มดู โอ้โฮมันกระเด็นออกมานอกจอร้องกันครวญคราง  เพียงแค่นั้นแหละครับ คนจากชั้นสองแทนที่มันจะหนีไปด้านหลังซึ่งเป็นทางออก พวกเล่นกระโดดจากชั้นสองลงไปเลย  ช่วงนั้นผมอยู่ข้างน้องชาย มันเห็นเขากระโดดหนีกัน มันก็จะทำท่ากระโดดตามเขาไปด้วยเลยต้องห้ามใว้  บอกให้อยู่เฉยๆ รอให้เงียบแล้วค่อยออกไป  งานนั้นมีเด็กแถวบ้านผม รู้สึกว่าจะเป็นลูกเถ้าแก่เรือ  หน้าหายไปซีกหนึ่งเลย มีบาดเจ็บกันหลายคน  แต่เชื่อมั้ยครับว่าระเบิดลงแบบนี้ พรุ่งนี้เช้าหนังเปิดฉายต่อ  อีกครั้งที่ป้วนเปี้ยนอยู่กับระเบิด  เกิดเหตุระเบิดที่หน้าสถานีตำรวจปัตตานี ซึ่งตรงข้ามสถานีจะเป็นสวนหย่อมเล็กๆ ซึ่งพวกผมไปวิ่งเล่นกันอยู่ประจำแต่วันนั้นเราไปเล่นกันหลังสถานี สักครู่ได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว แทนที่จะวิ่งหนีกลับบ้านเหมือนกับคนอื่น กลับเป็นวิ่งไปตามเสียงครับ  ไปถึงที่เกิดเหตุคนนอนร้องกันครวญครางแต่เราก็ทำอะไรไม่เป็น ขนาดเคยเห็นมาบ้างแล้วแต่คราวนี้ขาสั่นเลยครับ คือตอนเกิดเหตุที่คนเห็นเหตุการณ์เล่ามีเด็กวัยรุ่นสองคนขับมอเตอร์ไซค์มาจอดหน้าสถานีตำรวจมีคนหนึ่งเปิดเบาะรถแล้วยกระเบิดขึ้นมา คิดว่าคงคิดจะขว้างเข้าไปในสถานีตำรวจ  แต่เพื่อนที่ไปด้วยคงเปลี่ยนใจเลยห้ามจึงเกิดการแย่งกันขึ้น ระเบิดหล่นบนเบาะพอดี  คงคิดออกนะครับว่าน่าจะออกมาสภาพใหน ขาดเป็นสองท่อนเลยครับ ตกลงคืนนั้นนอนไม่หลับ แถมโดนแม่ว่าอีกต่างหาก เป็นงัยหละไอ้ผู้สื่อข่าว ครั้งหน้าจะมาเล่าเรื่อง ไอ้ผู้สื่อข่าว ให้ฟัง

[NaiMai>รักในหลวง]

  ยกกระทู้ครับ อ่านสนุกดี