ตั้งแต่ทำงานมาต้องไปๆมาๆ ระหว่างบ้านกับหอพัก รู้สึกว่าจะทำให้ขาดการติดต่อกับมนุษย์ลดลงไปเกือบครึ่ง เนื่องจากเป็นบุคคลที่ไร้ญาติขาดมิตร(บางวัน) อาจจะมีความเหงาอยู่ในส่วนลึกๆ ได้แต่ดูทีวี ฟังเพลง แต่มีประสบการณ์ที่ดีต่อการเชื่อมความสัมพันธ์กับคุณหมาๆ แมวๆ แถวบ้านบ้าง...
เย็นวันนั้น ขณะกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ มีหมาแม่ลูกอ่อน (สังเกตจากเต้านมที่ค่อนข้างตึง แต่โตงเตง
วิ่งเหยาะๆมาหยุดตรงหน้าบ้าน) ท่าทางผอมโซ ทำตาเศร้าสร้อย แกว่งหางไปมา มันหยุดดูหน้าฉัน ฉันหยุดมองหน้ามัน ตาประสานตาแต่ไม่เข้าใจ ฉันเดาเอาว่ามันคงหิวข้าว ก็เลยไปจัดการคุ้ยอาหารในตู้เย็น พบโครงไก่ทอดที่ซื้อมาจากตลาดนัด ทำการอุ่นเสร็จ ก็จัดการนำโครงไก่ใส่ถ้วย กับน้ำอีก 1 ถ้วย เผื่อหมามีปัญหาในเรื่องกระดูกไก่ติดคอ
พร้อมให้สัญญากับมันว่า "เดี๋ยวรอกาด (ตลาด)นัดใกล้บ้านจะไปซื้อโครงไก่ทอดให้"
ตลาดนัดแถวบ้านจะมีวันจันทร์ พุธ และเสาร์ค่ะ กะว่าจะไปเดินหาซื้อโครงไก่ ก็ต้องมีเหตุ คือฝนตกค่ะ เป็นอันต้องยกเลิกไป แต่พอนั่งเล่นหน้าบ้าน หมา(มัน)ดันมาจริงๆ แกว่างหางมาแต่ไกล คิดในใจ "ตายละวา สัญญากับหมา หมามันมาจริงๆ " ก็รีบเข้าไปในบ้าน หาของในตู้เย็น(อีกแล้ว) และเป็นคราวซวย ในตู้เย็นมีแต่ของสดกับนม ไม่มีอะไรที่เค้าจะกินได้เลย มันยังทำหน้าตาละห้อย แกว่งหางไปมาเช่นเดิม เฮ้อ.... ทำใจค่ะ ก็ได้แต่บอกมันอีกครั้งว่า " ขอผลัดอีกสองวันนะ เพราะว่าวันนี้ไม่ได้ซื้อจริงๆ " พูดไปก็ไม่กล้าสบตามัน มันทำท่าไม่เข้าใจ ยังคงแกว่งหาง เหมือนกับว่า วันนี้จะได้ลิ้มลองโครงไก่ทอดอีกแล้ว
ฝนยังตกลงมาปรอยๆ ฉันก็เข้าบ้าน ปิดประตู ประมาณ 5 นาที หลังจากที่มันคิดว่าฉันผิดสัญญาแล้ว มันก็จากไป ฝนยิ่งตก ฟ้าร้องครืนๆ เสียงกบเขียดร้องระงม ชวนให้เศร้าใจนัก
หลังจากเลิกงานแล้ว พยายามกลับบ้านบ่อยๆ โดยเฉพาะวันที่มีตลาดนัด ไปซื้อโครงไก่มา 2 ชิ้น เพื่อให้หมา ทดแทนความผิดที่เคยสัญญาไว้กับมัน นับแต่วันนั้นเป็นต้นมา ฉันไม่เคยเจอมันอีกเลย รอด้วยความอดทนจนทนไม่ไหว ขณะขับรถผ่านบ้านคนรู้จักแถวหน้าหมู่บ้าน เลยถามว่าเคยเห็นหมาแม่ลูกอ่อนที่วิ่งไปมาไหม คำตอบที่ได้คือ "มันถูกรถชนตายไปสัปดาห์ที่แล้ว ลูกมันก็มีคนเอาไปเลี้ยงหมดแล้ว"
ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนมีอะไรจุกที่คอหอย ขอบตาร้อนผ่าวไปหมด หลังจากนั้นเป็นต้นมา ฉันไม่เคยสัญญากับใครอีกเลย ไม่ว่าหมาหรือคน ยกเว้นสัญญาก่อนหน้านี้กับแม่เท่านั้น ที่สัญญาว่าจะเป็นคนดีและจะขอตายหลังที่พ่อแม่ตายแล้วเท่านั้น....
ปล. คิดถึงเจ้าตาลจัง... 
