มีงานแปลมาให้พี่ๆเพื่อนๆช่วยเปรียบเทียบค่ะ

[ScaRECroW]

ถึงจะไม่มีสัญญา ก็น่าจะพอเอาเรื่องได้นะครับ
1 หาต้นฉบับภาษาอังกฤษมา
2 เอาต้นฉบับแปลของเพื่อน มาเทียบกับของคนที่เขาพิมพ์ ให้เห็นกันไปเลยว่า มันต่างกันตรงไหน
3 ส่งเรื่องร้องเรียน สมาคมนักเขียน


ในความเป็นจริงเนี่ย ถ้าคนที่เป็น บรรณาธิการ มีหน้าที่จะต้องช่วยนักแปล ขัดเกลาคำพูด  คำไหนไม่สละสลวยก็ปรับแก้ไข คำไหนสะกดผิดก็แก้ไข

มีสำนักพิมพ์หลายแห่ง ที่ฉวยโอกาสกับนักเขียนนักแปลหน้าใหม่ เอาเปรียบทุกวิถีทาง

ความเห็นผมนะครับ ถ้าเราปล่อยให้คนชั่วลอยนวล มันก็จะไปก่อความเดือดร้อน ไปเอาเปรียบคนอื่น ๆ อีกต่อ ๆ ไป น่ะครับ

ผมเคยโดย อจ.ที่ รามคำแหง ลอกงานที่ผมแปลลงเว็บไซท์ ไปทำเป็นหนังสือขายนักเรียนในวิชาที่มันสอน  ขนาดผมพิมพ์ผิดบนเว็บมันยังผิดตามเลย  ผมก็ตามไปเคาะประตูห้องมันแล้วถามว่าจะเอายังงัย มันบอกว่าคนอื่นไปลอกมาห้ ไม่ทันได้ดู  ผมก็นึกในใจ แล้วมีตรงไหนที่มึ-ง ทำเองบ้างไหมวะนี่

เลวจริง ๆ

[submachine -รักในหลวง-]

บทพากษ์พากย์

ขออภัย  ผมคิดว่า พากษ์ ตัวแรกถูกแล้วนะครับพี่แก้ว

[coda]

บทพากษ์พากย์

ขออภัย  ผมคิดว่า พากษ์ ตัวแรกถูกแล้วนะครับพี่แก้ว

พากย์    ก. พูดแทนผู้แสดงหรือตามบทบาทของผู้แสดงโขน หนัง หรือ
   ภาพยนตร์ เป็นต้น เช่น พากย์โขน พากย์หนังตะลุง พากย์หนัง
   ใหญ่ พากย์ภาพยนตร์, บรรยายถ่ายทอดในการแข่งขันกีฬาหรือ
   การแสดงบางอย่าง เช่น พากย์มวย พากย์ฟุตบอล, กล่าวเรื่องราว
   เป็นทำนองเมื่อเวลาแสดงโขนเล่นหนัง. น. คําพูด, ภาษา; คํากล่าว
   เรื่องราวเป็นทํานองเมื่อเวลาแสดงโขนหรือหนังใหญ่เป็นต้น,
   บทพากย์ ก็ว่า. (ป., ส. วากฺย).

[AI.MAKER]

สำนวนแปลของผู้มีประสบการณ์ตามที่คุณโอลงไว้กระชับและสละสลวยกว่า แต่ของเพื่อนคุณโอก็ไม่ถึงขนาดที่เขาว่ามา เกลากับเรียบเรียงหน่อยเดียวก็ดีแล้วครับ

ถ้ามีทุนดัดหลังสำนักพิมพ์ได้เลย เมล์ไปขอลิขสิทธิ์แล้วพิมพ์ขายเอง เรื่องโรงพิมพ์กับสายส่งเดี๋ยวผมช่วยครับ

 

[submachine -รักในหลวง-]

แหะ แหะ ขอบคุณครับ ท่านโคด้า

[ozero++รักในหลวงมากค่ะ++]

สำนวนแปลของผู้มีประสบการณ์ตามที่คุณโอลงไว้กระชับและสละสลวยกว่า แต่ของเพื่อนคุณโอก็ไม่ถึงขนาดที่เขาว่ามา เกลากับเรียบเรียงหน่อยเดียวก็ดีแล้วครับ

ถ้ามีทุนดัดหลังสำนักพิมพ์ได้เลย เมล์ไปขอลิขสิทธิ์แล้วพิมพ์ขายเอง เรื่องโรงพิมพ์กับสายส่งเดี๋ยวผมช่วยครับ

 

ขอบคุณค่ะคุณAI.Mฯ โอได้ส่งlinkนี้ไปให้เพื่อนดูแล้วอ่ะค่ะ(คาดว่าตอนค่ำๆเค้าถึงได้ดู เพราะตอนนี้เค้าไม่อยู่บ้าน ไปรับจ๊อบพิเศษอ่ะค่ะ )
แต่โอรู้สไตล์เค้าค่ะ คือ...ไม่เอาเรื่อง

[ozero++รักในหลวงมากค่ะ++]

อิอิ...ตอนนี้เพื่อนโอเค้าไปช่วยชาวต่างชาติที่ทำสารคดีเกี่ยวกับคนไทย...แปลไทย-อังกฤษอ่ะค่ะ...คราวนี้คงจะเข็ด เลยไม่เอาตังค์

[คนแปลกหน้า - รักในหลวง]

     สำนวนของเพื่อน คุณ โอ อ่านแล้วได้ อรรถรส กว่าครับ  ของเขานั้นทั้ง การใช้คำและสำนวน ผมว่ามันฟังแปร่งๆ นะ  (ส่วนใหญ่ ผมจะอ่านของสำนัก เทศภักด์   พิบูลศักด์ ละครพล    อัศศิริฯ  นิเวศน์ฯ  กับของ ผุสดี นาวาวิจิตร นะครับ ) ที่ต้องอ้างอิงมาบ้างก็เพื่อยืนยันว่าผมก็เป็นคนอ่านหนังสือน่ะครับ โดยเฉพาะประเภท วรรณกรรมเยาวชน ชอบครับ

[AI.MAKER]

ผมวิจารณ์เปรียบเทียบที่ละบรรทัดเลยแล้วกันครับเผื่อเพื่อนคุณโอเข้ามาอ่าน ขอชมจากใจจริงนะครับว่าคุณแปลงานครั้งแรกออกมาได้ขนาดนี้ถือว่าเยี่ยมมาก อย่าเพิ่งท้อนะครับ ผมจะรอชื่นชมผลงานชิ้นต่อๆไป  

พออเล็กซานเดอร์ปล่อยมันออกจากกรง เจ้าเสือน้อยก็อยากจะขึ้นเครื่องบินเที่ยวต่อไปกลับอดีเลดในทันที

ทันทีที่อเล็กซานเดอร์ได้ปล่อยเจ้าเสือให้ออกมาจากกรงของมัน เจ้าเสือก็นึกอยากที่จะขึ้นเครื่องบินเที่ยวแรกกลับไปสู่เมืองแอดดิเลดที่มันเพิ่งจากมา


 จะเห็นว่าความหมายเดียวกันแต่สีน้ำเงินใช้คำมากกว่าและออกจะฟุ่มเฟือย เช่น ปล่อยเจ้าเสือให้ออกมาจากกรงของมันซึ่งไม่ต้องใช้คำว่าของมันมาขยายความตรงนี้ก็ได้ความหมายครบถ้วนดีอยู่แล้ว หรือประโยคที่ว่า กลับไปสู่เมืองแอดดิเลดที่มันเพิ่งจากมา ซึ่งในเรื่องอ่านแล้วก็คงทราบว่ามันเพิ่งจากมาไม่ต้องขยายจะกระชับกว่า

ส่วนสีแดงใช้คำขยายมาช่วยขยายคำว่าเสือเป็นเสือน้อยซึ่งทำให้เห็นภาพพจน์มากกว่า ถือว่าใช้คำขยายได้เหมาะสม 

หลักการเรียงความร้อยแก้วไม่ให้ใช้คำฟุ่มเฟือยท่านว่า คำไหนในประโยคที่ตัดทิ้งไปแล้วยังอ่านได้ความหมายและอารมณ์ของเรื่องครบถ้วนสมบูรณ์ก็ตัดทิ้งไปเถิด



ถ้าจับข้อดีของทั้งสองคนมารวมกันจะได้

ทันทีที่อเล็กซานเดอร์ปล่อยมันออกจากกรง เจ้าเสือน้อยก็นึกอยากที่จะขึ้นเครื่องบินเที่ยวต่อไปกลับอดีเลดทันที


เดี๋ยวกลับมาต่อครับ 

[AI.MAKER]

“ฉันรู้ว่าสนามมันเล็กไปนิด” อเล็กซานเดอร์พูดในขณะที่ลูบขนเจ้าเสือน้อย “แต่เราอยู่ในแคนเบอร์ร่าแล้วนะตอนนี้ อะไรๆ ก็จะแตกต่างจากบ้านเก่าเรา”

“ชั้นรู้น่า..ว่าสนามมันเล็กไปหน่อย” อเล็กซานเดอร์พูด พลางลูบขนมันไปด้วย “แต่ตอนนี้เราอยู่ที่เมืองหลวงแคนเบอร์ร่านะ แล้วสิ่งต่างๆก็ต้องเปลี่ยนแปลงไป”

บรรทัดนี้ให้เสมอกันเพราะมีข้อดีข้อเสียพอๆกันคือคำไหนควรขยายไม่ขยาย คำไหนไม่ควรก็ขยาย และใช้คำผิดความหมาย ตัดข้อเสียของทั้งสองฝ่ายออกแล้วเอาข้อดีของทั้งสองฝ่ายมารวมกันแล้วเรียบเรียงใหม่ จะได้

"ฉันรู้นะ ว่าสนามมันออกจะเล็กไปสักหน่อย" อเล็กซานเดอร์พูดในขณะที่ลูบขนเจ้าเสือน้อย “แต่นี่ เราอยู่ในแคนเบอร์ร่า อะไรๆ ก็ต้องแตกต่างไปจากบ้านเก่าของเรา”

[AI.MAKER]

จากนั้น เขาก็พรวดพราดกลับเข้าไปในบ้าน ไปรื้อของออกจากกล่อง ซะงั้น!! 

จากนั้น เขาก็เดินกลับเข้าไปในบ้านเพื่อขนย้ายของออกจากกล่อง และจัดเก็บข้าวของต่างๆ

อ่านทั้งสองสำนวนแล้ว งง  คนละอารมณ์กันเลย ผมไม่รู้ว่าอารมณ์ของเรื่องทั้งหมดเป็นแบบไหน ต้นฉบับเขียนว่ายังไง ตรงนี้วิจารณ์ บ่ ได้

เอาเท่าที่ได้แล้วกัน สีแดง ใช้คำว่าไปในตำแหน่งติดกันเกินไป   อ่านแล้วไม่สละสลวย

ส่วนสีน้ำเงินใช้คำมากเกินเพื่อจะบอกว่าเขาเข้าไปรื้อของของออกจากกล่อง ดูประโยคนี้ ขนย้ายของออกจากกล่อง ใช้คำว่า รื้อ สั้นๆน่าจะเหมาะสมกว่าครับ ขนย้าย มักใช้กับของขนาดใหญ่ๆหรือมีจำนวนมากๆ แล้วต้องขนไปในคราวเดียวกัน ถ้าไม่พร้อมกันมักใช้คำว่า ทยอย นำหน้า

[naisomchai]

นายสมชายมีสองเรื่อง...

เรื่องแรกอาชีพนักแปล...

อาชีพนักแปลประสบการณ์สูงตั้งหลายสิบปี นายสมชายสงสัยครับว่าไม่มีปัญญาทำงานอย่างอื่นหรือไง ถึงได้ทนทำงานแปลอยู่ได้ตั้งนาน... ในวงการเขาทราบกันอยู่ว่านักแปลหนังสือไม่มีวันรวยครับ ค่าแปลได้ไม่มาก เขาจะคิดประมาณ 10 –20 เปอร์เซ็นต์จากราคาหน้าปกคูณด้วยจำนวนพิมพ์ หากหนังสือแพงจำนวนพิมพ์มาก ก็จะได้เงินมาก หากเป็นหนังสือสำหรับเด็กราคาไม่แพงมาก เพราะเล่มไม่ค่อยหนา หากหนามากเด็กก็อ่านไม่ไหว... ยกเว้นบางเล่มเช่นแฮร์รี่ฯ ที่เป็นหนังสือเด็กแต่ผู้ใหญ่อ่าน...

ดังนั้นเพื่อนของคุณโอฯ ลดตัวลงมาช่วยแปลให้เนี่ยดีมากแล้วครับ ถึงแม้พลาดไปหน่อยที่ไม่ได้ทำสัญญาไว้ตั้งแต่แรก... ทำงาน Finance เงินเดือนแสนอยู่ดีๆ อุตส่าห์ลดตัวลงมาแปล...

เรื่องที่สองเปรียบเทียบสำนวนแปล...

นายสมชายอ่านแล้วชอบสำนวนเพื่อนคุณโอมากกว่าครับ มีสองประเด็น...

ประเด็นแรก... หนังสือสำหรับเด็กจะต้องไม่มีโทนอารมณ์เสียดสี ยกเว้นตั้งใจเน้น หรือตัวละครเป็นเช่นนั้นจริง และต้องไม่ใช่ตัวละครเอกที่เป็นตัวนำเรื่อง... ตามตัวอย่างที่เห็นของผู้แปลที่ไม่ใช่เพื่อนคุณโอมีเรื่องเสียดสีอย่างน้อยสองแห่งครับ แห่งแรกเสียดสีว่า“มนุษย์คิดได้ช้า”หมายความว่ามนุษย์โง่... ในขณะที่ของเพื่อนคุณโอใช้คำว่า“ไม่ทันได้คิด”หมายความว่าไม่ได้ตั้งใจ... (เรื่องการใช้สุนัขเฝ้าบ้านหรือใช้แมวเฝ้าบ้านดีกว่ากัน)

แห่งที่สองคือเรื่องแมวตัดสินใจไม่ทำท่าหิวซกเพราะทำแล้วเจ้าของก็มองไม่เห็น... ของนักแปล “อืม..นะ คงไม่มีประโยชน์ที่จะทำท่าหิวซก ถ้าอเล็กซานเดอร์มองลอดมุ้งลวดออกมาไม่เห็นมัน” อ่านแล้วเหมือนแมวเจ้าเล่ห์ครับ... ของเพื่อนคุณโอ “ฮึม..ไม่มีประโยชน์อะไรที่มันจะแสดงออกให้เห็นว่ากำลังหิว ถ้าอเล็กซานเดอร์ไม่สามารถมองเห็นมันผ่านมุ้งลวดได้”อ่านแล้วเหมือนแมวเด็กหัดคิด หัดพูดกับตัวเอง...

ทั้งสองแห่งนี้ของนักแปลที่ไม่ใช่เพื่อนคุณโดดูเหมือนกับพยายามบรรยายว่าเป็นความคิดของ"แมวขี้อิจฉากำลังหงุดหงิด" เลยพาลด่ามนุษย์ว่าโง่เสียเลย... ซึ่งไม่น่าจะเป็นบุคลิกของแมวที่เป็นตัวนำเรื่องของเด็กที่จะนำเรื่องไปสู่การรักธรรมชาติครับ... ตรงนี้ผิดหลักการแปลหนังสือเด็กส่งเสริมรักธรรมชาติ

ประเด็นที่สอง... ความกระชับของภาษา

นายสมชายชอบสำนวนเพื่อนคุณโออยู่ดีครับ...

คือหนังสือแนวนี้ไม่ใช่ตำราวิชาการ แต่เป็นหนังสือให้เด็กอ่าน... ให้น้ำหนักความสมบูรณ์ของประโยคคือประธานกริยากรรม และน้ำหนักของการบรรยายรายละเอียด มากกว่าน้ำหนักของความกระชับตัดคำขยาย (เช่นการตัดประธานของประโยคสองออกแล้วใส่คำเชื่อมแทน เมื่อประโยคหนึ่งและประโยคสองใช้ประธานเดียวกัน จากนั้นเปลี่ยนคำขยายให้เป็น Parallel Structure กันระหว่างสองประโยค)... ภาษาราชการหรือตำราวิชาการต้องกระชับห้วนเพื่อไม่ให้เปลืองคำและไม่ให้มีอารมณ์เจือปนทำให้เสียความน่าเชื่อถือ... แต่บุคลิกหนังสือให้เดกอ่านรักธรรมชาติ ต้องบรรยายรายละเอียดให้เด็กชวนฝันครับ... สร้างจินตนาการครับ...

[naisomchai]

ผมวิจารณ์เปรียบเทียบที่ละบรรทัดเลยแล้วกันครับเผื่อเพื่อนคุณโอเข้ามาอ่าน ขอชมจากใจจริงนะครับว่าคุณแปลงานครั้งแรกออกมาได้ขนาดนี้ถือว่าเยี่ยมมาก อย่าเพิ่งท้อนะครับ ผมจะรอชื่นชมผลงานชิ้นต่อๆไป   

พออเล็กซานเดอร์ปล่อยมันออกจากกรง เจ้าเสือน้อยก็อยากจะขึ้นเครื่องบินเที่ยวต่อไปกลับอดีเลดในทันที

ทันทีที่อเล็กซานเดอร์ได้ปล่อยเจ้าเสือให้ออกมาจากกรงของมัน เจ้าเสือก็นึกอยากที่จะขึ้นเครื่องบินเที่ยวแรกกลับไปสู่เมืองแอดดิเลดที่มันเพิ่งจากมา


 จะเห็นว่าความหมายเดียวกันแต่สีน้ำเงินใช้คำมากกว่าและออกจะฟุ่มเฟือย เช่น ปล่อยเจ้าเสือให้ออกมาจากกรงของมันซึ่งไม่ต้องใช้คำว่าของมันมาขยายความตรงนี้ก็ได้ความหมายครบถ้วนดีอยู่แล้ว หรือประโยคที่ว่า กลับไปสู่เมืองแอดดิเลดที่มันเพิ่งจากมา ซึ่งในเรื่องอ่านแล้วก็คงทราบว่ามันเพิ่งจากมาไม่ต้องขยายจะกระชับกว่า

ส่วนสีแดงใช้คำขยายมาช่วยขยายคำว่าเสือเป็นเสือน้อยซึ่งทำให้เห็นภาพพจน์มากกว่า ถือว่าใช้คำขยายได้เหมาะสม 

หลักการเรียงความร้อยแก้วไม่ให้ใช้คำฟุ่มเฟือยท่านว่า คำไหนในประโยคที่ตัดทิ้งไปแล้วยังอ่านได้ความหมายและอารมณ์ของเรื่องครบถ้วนสมบูรณ์ก็ตัดทิ้งไปเถิด



ถ้าจับข้อดีของทั้งสองคนมารวมกันจะได้

ทันทีที่อเล็กซานเดอร์ปล่อยมันออกจากกรง เจ้าเสือน้อยก็นึกอยากที่จะขึ้นเครื่องบินเที่ยวต่อไปกลับอดีเลดทันที


เดี๋ยวกลับมาต่อครับ 

"กรงของมัน"
ต้องดูต้นฉบับครับ... หากผู้แต่งต้องการสื่อสารถึงความเป็นส่วนตัว ต้องมีคำนี้...

"ที่เพิ่งจากมา"
ต้องดูต้นฉบับครับ... หากผู้แต่งต้องการสื่อสารถึงแมวคิดถึงบ้าน น่าจะมีคำนี้...

[naisomchai]

อ้อ... ลืมแนะนำตัวเองครับ...

นายสมชายทั้งแปลหนังสือ และแต่งเองให้ซีเอ็ดมาแล้วหลายเล่มครับ แต่เป็นพวกตำราวิชาการ... และรายได้หลักของนายสมชายมาจากตลาดหุ้น งานแปลเป็นแค่ของว่างคั่นเวลา กับเพื่อบังคับตัวเองให้นั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์เพื่อเฝ้าตลาดหุ้นครับ...

สำหรับเรื่องภาษาอังกฤษ... นายสมชายได้ Toefl เกิน 600 ตั้งแต่ก่อนไปเรียนหนังสือที่ USA แล้วครับ..

[Don Quixote]

เฮ้อ เซ็งจริงๆ พูดไม่ออกเลย

อาจารย์ชื่อดังที่ไม่มีคุณภาพสมชื่อบางคน บางครั้งจะใช้มือปืนทำแทนครับ อย่าว่าแต่แปลเลย งานเขียนบทความวิชาการด้วยแหละ

อย่างไรก็ตาม ขอบคุณสำหรับข้อมูลครับ จะได้ฝากเพื่อนๆ ระวังชื่อ พ นี้บ้าง