เมื่อคืนเพื่อนโอเค้าส่งอีเมล์มาให้โอค่ะ เป็นงานแปลหนังสือเด็กเล่มนึง ที่เค้าส่งไปให้กับสำนักพิมพ์หนึ่งที่ขึ้นต้นว่าเพ....
ที่ตกลงยอมเสียเวลาแปลให้ก็เพราะผู้บริหารท่านนึงขอความช่วยเหลือมา และเพื่อนโอเค้าก็อยากจะลองงานที่แปลกแตกต่างจากที่เคยๆทำ ทั้งๆที่เค้ามีงานประจำอยู่แล้วเป็นพนักงานด้านfinanceกับบริษัทติดอันดับtop 10โลกบริษัทหนึ่ง(งานยุ่งตายชัก) จบป.ตรีบัญชี จุฬา ป.โทfinance(ภาคภาษาอังกฤษ) ธรรมศาสตร์ เค้าใช้เวลาแปล 2เดือน บางวันไม่ได้หลับได้นอน เพื่อให้งานออกมาทันเวลาที่ทางสำนักพิมพ์กำหนด แต่แล้วก็สำเร็จ...งานเสร็จทันเวลา หลังจากที่เค้าส่งผลงานไป เวลาผ่านไป2เดือน...ผลปรากฎว่าผู้บริหารคนดังกล่าวได้ติดต่อเพื่อนโอบอกว่าทางบก.ไม่รับผลงานแปลของเค้า และไม่ให้เครดิตลงชื่อในหนังสือด้วย แถมบก.ชื่อ ลี กวงติง คนนั้นว่ามาอีกว่าทางเพื่อนโอ
น่าจะละอายที่แปลออกมาแบบมั่วๆ คำนี้แหล่ะเพื่อนโอจี๊ด(แสงทอง)เลยค่ะ จะบ้าเหรอ ชั้นเงินเดือนประจำหลักแสน งานไม่เคยผิดพลาด มาว่าแบบนี้ยอมไม่ได้ หากบอกว่าเราประสพการณ์น้อย สำนวนยังไม่ถูกต้องยังรับได้ ก็แก้ไขไปสิ
ทางสำนักพิมพ์บอกว่าจะแบ่งเงินค่าเสียเวลาให้นิดหน่อย โดยเค้าใช้งานแปลของอาจารย์ท่านนึงแทน อายุ50กว่า ทำงานด้านการแปลมาโดยตลอด แต่เท่าที่โอดูงานแปลแทบจะเหมือนกันเลยค่ะ สำนวนบางสำนวน การเรียงคำพูด เลยอยากให้พี่ๆเพื่อนๆช่วยกันดูหน่อยนะคะ ว่าเพื่อนโอมั่ว หรือ โดนก๊อปผลงาน(แบบแก้ไขนิดๆหน่อยๆ) กันแน่ค่ะ
ตัวอย่างผลงานของอาจารย์ท่านนั่นที่บอกว่าไม่เคยได้อ่านงานแปลเพื่อนโอเลย 
พออเล็กซานเดอร์ปล่อยมันออกจากกรง เจ้าเสือน้อยก็อยากจะขึ้นเครื่องบินเที่ยวต่อไปกลับอดีเลดในทันที
“ฉันรู้ว่าสนามมันเล็กไปนิด” อเล็กซานเดอร์พูดในขณะที่ลูบขนเจ้าเสือน้อย “แต่เราอยู่ในแคนเบอร์ร่าแล้วนะตอนนี้ อะไรๆ ก็จะแตกต่างจากบ้านเก่าเรา”
จากนั้น เขาก็พรวดพราดกลับเข้าไปในบ้าน ไปรื้อของออกจากกล่อง ซะงั้น!!
เจ้าเสือน้อยกระโจนพรวดเดียวขึ้นไปเกาะบนราวรั้วเก่าๆ เพื่อหามุมเหมาะๆ มองไปรอบๆ หญ้าในสนามขึ้นสูง มีดอกแดนดิไลออนสีเหลืองๆ โผล่แซมขึ้นมา พุ่มไม้ด้านนั้นขึ้นเบียดแน่นจนไม่มีช่องให้มุด แต่อีกด้านของสนามมีต้นพลัมแก่ๆ อยู่ต้นหนึ่ง ใช้ปีนได้ดี เจ้าเสือน้อยจำไว้ในใจ ลูกพลัมร่วงหล่นกระจายเต็มพื้น บางลูกผิวปริแตก เหล่ามดกับผึ้งเอร็ดอร่อยกันใหญ่
ตอนนั้นเอง ที่มันได้ยินเสียงหนึ่งดังมาจากสนามบ้านข้างๆ สุนัขพันทางตัวใหญ่สองตัวกำลังกรนอยู่ในร่มใต้ต้นวอทเทิ่ล หนวดของเจ้าเสือน้อยกระตุกด้วยความรังเกียจ มันไม่มีวันเข้าใจเลยว่าทำไมคนถึงเลี้ยงหมาไว้เฝ้าบ้าน ทั้งๆที่ สามารถเลี้ยงแมวไว้ทำหน้าที่นี้ได้ ก็นั่นแหละ บางครั้ง คนมักจะคิดได้ช้า
เจ้าเสือน้อยกางกรงเล็บจิกลงในรั้วไม้ แล้วไต่ลงไปที่พื้น ทั้งหมดที่มันทำไปนั้น ทำให้มันรู้สึกหิวเล็กน้อย ประตูแมวอยู่ไหนเอ่ย ตอนอยู่อดีเลด ประตูแมวอยู่ที่ประตูตรงระเบียงหลังบ้าน แต่บ้านหลังนี้ ดูท่าจะไม่มีระเบียง มีแต่ลานคอนกรีตโล่งๆ อยู่ด้านข้าง โดยมีบันไดเป็นขั้นๆ ขึ้นไปที่ประตูด้านนั้น
ไปดูดีกว่า เจ้าเสือน้อยคิด
มันกระโดดขึ้นไปที่ชานพักบันไดหน้าประตู แล้วก็เจอเอาแต่ประตูที่ไม่ช่องให้แมวเข้า อืม..นะ คงไม่มีประโยชน์ที่จะทำท่าหิวซก ถ้าอเล็กซานเดอร์มองลอดมุ้งลวดออกมาไม่เห็นมัน
ส่วนตัวอย่างผลงานเพื่อนโอที่ไม่มีประสพการณ์ทางด้านนี้เลย 
ทันทีที่อเล็กซานเดอร์ได้ปล่อยเจ้าเสือให้ออกมาจากกรงของมัน เจ้าเสือก็นึกอยากที่จะขึ้นเครื่องบินเที่ยวแรกกลับไปสู่เมืองแอดดิเลดที่มันเพิ่งจากมา
“ชั้นรู้น่า..ว่าสนามมันเล็กไปหน่อย” อเล็กซานเดอร์พูด พลางลูบขนมันไปด้วย “แต่ตอนนี้เราอยู่ที่เมืองหลวงแคนเบอร์ร่านะ แล้วสิ่งต่างๆก็ต้องเปลี่ยนแปลงไป”
จากนั้น เขาก็เดินกลับเข้าไปในบ้านเพื่อขนย้ายของออกจากกล่อง และจัดเก็บข้าวของต่างๆ
เจ้าเสือกระโจนและปีนป่ายขึ้นไปอยู่บนรั้วเพื่อสำรวจ มันเห็นต้นหญ้าสูง กลุ่มของดอกไม้กำลังงอก ต้นไม้ขนาดเล็กต่างๆขึ้นกันเบียดเสียดเต็มไปหมด ต้นพลัมเก่าแก่ขึ้นอยู่อีกฟากของสนาม ช่างเหมาะสำหรับปีนป่ายจริงๆ...เจ้าเสือคิด ผลไม้ที่หล่นอยู่บนพื้นบางลูกก็แตกออก เผยให้เห็นเนื้อใน บรรดาฝูงผึ้งและมด ต่างดูมีความสุข
มันได้ยินเสียงอะไรบางอย่างมาจากสนามหญ้าถัดไป หมาพันธุ์ทางสองตัวกำลังนอนกรนใต้ร่มกิ่งไม้ หนวดของเจ้าเสือกระตุกอย่างรังเกียจเหยียดหยาม มันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมมนุษย์ถึงได้ชอบที่จะเลี้ยงสุนัขเฝ้าบ้าน ทั้งๆที่แมวสามารถที่จะคอยเฝ้าดูแลพวกเขาได้ แต่ก็คงมีบ้างที่บางครั้งมนุษย์ก็ไม่ทันได้คิด
เจ้าเสือจิกอุ้งเล็บของมันลงไปที่รั้วแล้วค่อยๆปีนกลับลงมาที่พื้นสนาม มันรู้สึกเหมือนโดนดูหมิ่น ปนสงสัยว่า แมวเฝ้ายามไปไหนกันหมด? ที่เมืองแอดดิเลด มันมักจะไปอยู่บนระเบียงด้านหลัง แต่บ้านหลังนี้ ไม่มีระเบียงซักอัน มีแค่ลานพื้นปูนแผ่นหนา และบันไดที่นำไปสู่ประตูทางเข้าบ้าน
ไปสำรวจซะหน่อยดีกว่า... เจ้าเสือคิด
มันกระโดดขึ้นไปบนลานพื้นแล้วก็พบแค่เพียงบานประตูทึบ .... ฮึม..ไม่มีประโยชน์อะไรที่มันจะแสดงออกให้เห็นว่ากำลังหิว ถ้าอเล็กซานเดอร์ไม่สามารถมองเห็นมันผ่านมุ้งลวดได้
