....เมื่อประมาณสองชั่วโมงที่ผ่านมา ผมขี่รถจักรยานออกมาจากมหาวิทยาลัย กำลังจะกลับมาหอพัก และต้องขี่รถด้วยความระมัดระวัง ตามประสารถเล็ก
พอออกจามหา'ลัย ก็ตัดเข้ากลางถนน เพื่อจะเลี้ยวเข้าซอยฝั่งตรงข้าม รถที่สวนเลนก็หยุดให้รถฝั่งที่ผมอยู่ เลี้ยวเข้าซอยได้
โดยที่ข้างหน้าผมมีรถ กำลังจะเลี้ยวเข้าไปในซอยดังกล่าว ผมก็ขับตามไป ไม่ได้ห่างมาก แต่ไม่ใช่จ่อท้ายจนบดบังทัศนวิสัยแต่อย่างใด
ขณะที่ผมกำลังถึงทางเลี้ยว จู่ๆ ไอ้คุณรถโดยสารขนาดเล็ก (ซุบะรุ) ก็ออกตัว (คงจะด้วยความรีบ) ประกอบกับช่วงนั้นผมก็เซ่อเอง
ด้วยความคิดที่ว่า เขาคงรีบจี้เข้ามา เดี๋ยวก็คงเบรก ตามสไตล์คนขับรถประเภทนี้..........
... แต่่ว่า............ ครั้งนี้เขาไม่หยุดครับ พุ่งแล้วพุ่งเลย มาชนรถจักรยานผมเข้า ผลคือรถผมล้ม ของในตะกร้าหน้ารถ กระจาย
ทุกคนบริเวณนั้นพร้อมใจกันยืนมองเฉยๆ คงเพราะผมไม่ได้เป็นอะไรกระมัง พอผมตั้งหลักขึ้นได้ เดินไปที่หน้าต่างฝั่งคนนั่ง(ข้างๆคนขับ)
ไปมองหน้าคนขับ
ผม - พี่ไม่เห็นผมหรือไงครับ
คนขับรถ - (น้ำเสียงไม่พอใจ) แล้วคุณขี่รถยังไงครับ
ผม - (นึกในใจ นั่นแน่ะ ยังมีหน้ามาโทษกรูอีก
มึนเล็กน้อย ก่อนจะถามกลับไปด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจเช่นกัน
- พี่น่ะ ทำไมขับรถไม่ดูเลยล่ะครับ
คนขับรถ - ก็ผมดูทางโน้นอยู่ ผมจะเห็นคุณได้ยังไงล่ะ (เออ นั่นสินะ หลุดปากมาจนได้)
- ผมขอโทษแล้วกัน ........ เป็นอะไรมั้ยครับ
ผมเซ็งสุดๆ เดินกลับไปยกรถ เก็บของใส่ตะกร้า แล้วยกมือขวา บอกเขาทำนองว่า ไม่เป็นไรหรอก
คนขับรถ - (ยังจอดรถอยู่) ขอโทษ(อีกรอบ)แล้วกันนะ (น้ำเสียงเต็มใจมากกกกกเลย
ผมล่ะซึ้งงงงงจริงๆ
)
ผม - (หันไปดูรถที่ติดอยู่หลังรถโดยสารคันนั้น ติดยาวเป็นขบวน) ไปเถอะครับ รถติดเยอะแล้ว
แล้วผมก็รีบปั่นจักยานต่อ เพื่อกลับหอพัก ................ เฮ้อ .......... ........โชคดีจังเลยเรา
